تاب‌آوری روزمره، توانایی ما برای بازیابی از سختی‌ها و سازگاری با چالش‌های زندگی است. با تکیه بر پنج ستون اصلی – حس تعلق، دیدگاه، پذیرش، امید و شوخ‌طبعی – می‌توانیم تاب‌آوری را به بخشی از زندگی خود تبدیل کنیم. این عناصر بنیادی به ما کمک می‌کنند تا با هر مشکلی که زندگی پیش رویمان می‌گذارد کنار بیاییم، استرس‌ها را مدیریت کنیم و احساس خوبی در خود پرورش دهیم.
پنج ستون تاب‌آوری روزمره
تاب‌آوری را اغلب به اشتباه، ویژه افراد سرسخت و نترس می‌دانند. اما تاب‌آوری، یک توانایی همگانی است که همه ما داریم. در قلب تاب‌آوری، این باور وجود دارد که ما می‌توانیم با چالش‌های زندگی روبرو شویم. همچنین به این باور که راهی برای عبور از مشکلات پیدا خواهیم کرد، ایمان داریم. تاب‌آوری به معنای دوری از سختی‌ها نیست. بلکه به معنای یادگیری سازگاری، بازیابی و ادامه دادن زندگی با قدرت و هدفمندی است.
زندگی، غیرقابل پیش‌بینی است و چالش‌ها اجتناب‌ناپذیرند. از شکست‌های شخصی گرفته تا موانع پیش‌بینی نشده، همه ما بارهایی را به دوش می‌کشیم. بعضی از این بارها ریشه در گذشته دارند و بعضی در زمان حال خود را نشان می‌دهند. ایجاد تاب‌آوری به ما کمک می‌کند تا در این لحظات دشوار، بدون از دست دادن ارزش‌هایمان، پایدار بمانیم. همانطور که در کتاب آرامش در طوفان: مسیری برای تاب‌آوری روزمره آمده است، هدف نهایی، پرورش یک حس عمیق حال خوب، فارغ از شرایط است.
چارچوب تاب‌آوری روزمره بر پنج ستون به هم پیوسته استوار است: حس تعلق، دیدگاه، پذیرش، امید و شوخ‌طبعی. هر کدام از این ستون‌ها نقش مهمی در مقابله با استرس، ناامنی و تغییر دارند.
حس تعلق: یافتن پیوند در اجتماع
حس تعلق، برای سلامت روانی ما ضروری است. چه در خانواده، چه در محل کار یا در جمع دوستان صمیمی، داشتن یک «گروه حامی» به ما نیروی لازم برای پیشرفت را می‌دهد. تعداد اعضای این گروه به اندازه کیفیت ارتباط اهمیتی ندارد. حتی یک نفر که ما را می‌بیند، به حرف‌هایمان گوش می‌دهد و از ما حمایت می‌کند، می‌تواند تأثیر عمیقی بر ما داشته باشد. حس تعلق، به ما یادآوری می‌کند که در مواجهه با چالش‌های زندگی، تنها نیستیم.
دیدگاه: شکل دادن به نگاهمان به جهان
دیدگاه ما تأثیر زیادی بر نحوه تفسیر و واکنش ما به چالش‌ها دارد. دیدگاه، به معنای هماهنگ کردن افکار و احساسات ما برای اولویت‌بندی چیزهایی است که واقعاً مهم هستند. با تجربه اندوزی در زندگی، دیدگاه ما عمیق‌تر می‌شود و به ما اجازه می‌دهد با وضوح و هدفمندی بیشتری به مشکلات نزدیک شویم. با پرورش یک دیدگاه متعادل، می‌توانیم حتی در سخت‌ترین شرایط، با تاب‌آوری و هدف حرکت کنیم.
پذیرش: پذیرفتن آنچه در کنترل ما نیست
پذیرش، به معنای شناخت مرز بین چیزهایی است که می‌توانیم کنترل کنیم و چیزهایی که نمی‌توانیم. پذیرش به معنای دوست داشتن یا تأیید سختی‌ها نیست، بلکه به معنای همزیستی با آنهاست. با تغییر سؤالات «چرا» به سؤالات کاربردی مانند «چگونه» یا «چه»، فضایی برای رشد و حرکت ایجاد می‌کنیم. پذیرش، ما را قادر می‌سازد حتی زمانی که شرایط خارج از کنترل ما هستند، به پیش برویم.
امید: باور به روزهای بهتر
امید، چیزی فراتر از خوش‌بینی صرف است. امید، یک باور عمیق به امکان وقوع نتایج مثبت است. در حالی که ترس و اضطراب می‌توانند انرژی عاطفی ما را تخلیه کنند، انتخاب امید، توانایی ما را برای استقامت، دوباره پر می‌کند. با اعتماد به توانایی خود برای غلبه بر موانع، پتانسیل دستیابی به اهدافمان و بازسازی پس از شکست‌ها را آزاد می‌کنیم. امید، ما را به امکان روزهای روشن‌تر در آینده، دلگرم می‌کند.
شوخ‌طبعی: یافتن لذت در میان سختی‌ها
شوخ‌طبعی، برگ برنده پنهان تاب‌آوری است. شوخ‌طبعی به ما اجازه می‌دهد حتی در تاریک‌ترین لحظات زندگی، شادی، خنده و لذت را تجربه کنیم. خنده، فراتر از فواید عاطفی‌اش، یک هدف بیولوژیکی نیز دارد. خنده باعث ترشح موادی در بدن می‌شود که استرس و درد را کاهش می‌دهند. پذیرش شوخ‌طبعی، نه تنها دیدگاه ما را تغییر می‌دهد، بلکه به ما یادآوری می‌کند که خودمان را زیادی جدی نگیریم.
اندیشه‌های پایانی
تاب‌آوری به معنای بی‌تزلزل بودن یا مصون بودن از آزمایش‌های زندگی نیست. تاب‌آوری یعنی پیدا کردن راهی برای حال خوب داشتن در میان ناامنی‌ها. پنج ستون – حس تعلق، دیدگاه، پذیرش، امید و شوخ‌طبعی – نقشه راهی برای پرورش این توانایی در زندگی روزمره ارائه می‌دهند.
همانطور که با چالش‌ها روبرو می‌شویم، باید به یاد داشته باشیم که ما از قبل ابزار، دانش و قدرت لازم برای استقامت را داریم. تاب‌آوری به معنای داشتن همه جواب‌ها نیست. بلکه به معنای برداشتن گام‌های کوچک و اندازه‌گیری شده به سوی موفقیت است. هر اتفاقی که بیفتد، به توانایی خود برای سازگاری و غلبه بر آن اعتماد کنید. شما می‌توانید کارهای سخت انجام دهید- و مهم نیست چه اتفاقی بیفتد، شما حال خوبی خواهید داشت.
اگر به خواندن کامل این مطلب علاقه‌مندید، روی لینک مقابل کلیک کنید: psychology today
