اگه خودت یا دوستات پزشکی می‌خونید، احتمالاً خوب می‌دونید یکی از سخت‌ترین بخش‌ها تو آموزش پزشکی اینه که چجوری باید تشخیص بدید بیمار دقیقاً چه مشکلی داره و باید چه قدم‌هایی براش بردارید؛ یعنی همون چیزی که بهش میگن Clinical Reasoning یا تفکر بالینی. یه مشت دانشمند خوش‌فکر اومدن سیستمی ساختن که اسمش رو گذاشتن Fuzzy Supervisor Agent یا همون FSA. اول بزار این رو هم ساده توضیح بدم: Fuzzy یعنی چیزی که دقیق و قطعی نیست، یک جور حالت مبهم و غیرخطیه. Supervisor Agent هم یعنی یه عامل یا دستیار کنترلی که کارش سرک کشیدن (!) و هدایت کردنه.
این سیستم قرار شده توی یه بستری به اسم MAECSS (Multi-Agent Educational Clinical Scenario Simulation) کار کنه که خودش یه دنیای شبیه‌سازی آموزشی با کلی عامل مختلفه؛ هر عامل هم یه نقش داره، مثلاً یکی جای بیمار بازی می‌کنه، یکی دیگه معاینه فیزیکی رو شبیه‌سازی می‌کنه، یکی کارهای آزمایشگاهی یا تشخیصی رو انجام می‌ده و …
حالا FSA دقیقاً چی کار می‌کنه؟ این عامل supervisor با استفاده از یه چیزی به اسم Fuzzy Inference System یا همون سیستم استنتاج مبهم، دایماً رفتار و تصمیمات دانشجوها رو زیر نظر داره. مثلا آیا سوال‌هایی که می‌پرسن، کارهایی که انجام می‌دن، یا حتی زمانی که دودل می‌شن و گیر می‌کنن، با اصول حرفه‌ای‌گری (professionalism)، ربط پزشکی (medical relevance)، اخلاق پزشکی (ethical behavior) و تمرکز در اون موقعیت (contextual distraction) جور درمیاد یا نه! سیستم حتی برای اینها یه سری قانون‌های مبهم تعریف کرده تا آدم‌وار قضاوت کنه نه ماشینی و صفر و یکی.
اینجوریه که هر وقت دانشجو تو شبیه‌سازی گیج شد یا یه تصمیم اشتباه داشت می‌گرفت یا تمرکز از دست داد، FSA فوراً سر می‌رسه و بازخورد مخصوص همون لحظه رو می‌ده. این بازخوردها کاملاً هوشمندانه، خود این لحظه و مخصوص شرایط خود اون دانشجوعه. یعنی لازم نیست حتماً منتظر بمونی تا تمرینت تموم شه که استاد بیاد ایراداتت رو بگه، همین وسط کار FSA هوشمند فوراً کمک می‌کنه. چی بهتر از این؟
برتری دیگه FSA اینه که یه سری ویژگی‌های خفن مثل مقیاس‌پذیری (یعنی می‌تونه همزمان کلی دانشجو رو پوشش بده) و انعطاف‌پذیری و حتی رفتار شبیه انسان داره. پس اگه فرض کنیم روزی کل دانشجوهای یک دانشگاه همزمان دارن شبیه‌سازی می‌رن، FSA جا نمی‌زنه و واسه همه می‌تونه نقش سوپروایزر رو بازی کنه!
تو مقاله بیشتر درباره معماری و پایه‌های فنی FSA صحبت شده، یعنی چجوری این سیستم ساخته شده و چرا از این مدل حل مسئله استفاده کردن. ولی نویسنده‌ها گفتن مرحله بعدی پروژه اینه که به طور واقعی امتحانش کنن (یعنی یه مورد آزمایشی کامل تو محیط‌های آموزشی بذارن)، ببینن چقدر تأثیر داره و بعد به جاهای بیشتری ببرنش.
نکته آخر، اینکه همه جزییات طراحی و پیاده‌سازیش رو هم شفاف گذاشتن تو گیت‌هاب (github.com/2sigmaEdTech/MAS)، پس هر کسی که دوست داره می‌تونه بره کدها رو دقیق چک کنه تا از چیزهای پشت پرده این ماجرا سردر بیاره!
کلاً اگه بخوام خلاصه کنم: این کار یه قدم هوشمندانه برای کمک به دانشجوهای پزشکیه تا تو شبیه‌سازی‌ها اعتمادبه‌نفس بیشتر داشته باشن و راحت‌تر یاد بگیرن چطور توی شرایط واقعی تصمیم‌های درست بگیرن؛ اونم بدون استرس استاد سر کلاس یا نمره بد گرفتن!
منبع: +
