حتماً برات پیش اومده که یکی از دوستات یا همکارات بیاد و مشکلش رو باهات درمیون بذاره و تو هم فوری شروع کنی به نصیحت کردنش. اما جالبه بدونی تحقیقات نشون دادن اکثر اوقات وقتی داریم به کسی مشاوره می‌دیم، در واقع بیشتر داریم چیزی رو می‌گیم که خودمون دوست داشتیم بشنویم یا به درد خودمون می‌خوره، نه الزاماً چیزی که به درد طرف مقابل بخوره.
ریچارد لاریک، استاد مدیریت تو دانشگاه دوک، می‌گه ما ناخودآگاه نصیحت‌هایی می‌دیم که انگار داریم با خودمون حرف می‌زنیم! یعنی نگاه ما به مسائل و تجربه‌هایی که داشتیم روی پیشنهادهایی که به بقیه می‌دیم تاثیر می‌ذاره.
یه نکته جالب دیگه اینه که اصلاً همه دوست ندارن بدون اینکه خودشون خواسته باشن نصیحت بشنون. مثلاً تو محیط کار اگه بی‌اجازه و سرخود بری به کسی بگی “این کار رو بکن بهتره”، ممکنه ازت دلخور بشن یا فکر کنن داری خودت رو زرنگ نشون می‌دی. حتی بعضی وقت‌ها پیشنهادهات رو کاملاً نادیده می‌گیرن چون فکر می‌کنن داری برای منافع خودت حرف می‌زنی، نه واقعاً برای کمک به اونا. (به این حالت میگن self-serving advice یعنی مشاوره‌ای که بیشتر برای منفعت گوینده‌ست تا شنونده.)
حالا برعکس این داستان هم صادقه: تحقیقات نشون می‌ده وقتی کسی خودش می‌اد و ازت درخواست مشاوره می‌کنه، سخنت برای مخاطب خیلی ارزشمندتر و مفیدتر می‌شه. چون طرف خودش آمادگیش رو داره که گوش کنه و بیشتر حرفات رو جدی می‌گیره و بهش توجه می‌کنه.
پس دفعه بعدی که حس کردی داری وارد فاز نصیحت دادن می‌شی، یه لحظه وایسا و این سؤال رو از خودت یا طرف بپرس: “واقعاً دوست داری نظرمو بدونی؟” یا مثلا “دوست داری اگه تجربه‌ای داشتم بگم؟” با همین یه سؤال کوچیک هم رابطه‌تون بهتر می‌شه، هم حرفات بیشتر تاثیر داره.
خلاصه اینکه نصیحت دادن هنر داره و باید زمان و شرایطش رو بشناسی. همه از نصیحت خوششون نمیاد، مخصوصاً وقتی خودشون نخواستن!
منبع: +
