خب بچه‌ها، بذارید یه داستان جالب پزشکی رو براتون تعریف کنم که خودمم وقتی خوندم، شاخ درآوردم! این مورد درباره یه خانوم ۶۵ ساله اهل کره‌ی جنوبی بود که ماجراش کلی سر و صدا کرد. موضوع از این قراره که خانومه مدت‌ها بود زانوش درد می‌کرد و قبلاً دکترها بهش گفتن که دچار آرتروز شده — آرتروز همون بیماری فرسایشی مفصل‌هاست که باعث درد و سفتی مخصوصاً توی زانوها میشه، بیشترم سراغ سن بالاها میاد.
بنده خدا از داروهای ضد درد و ضدالتهاب استفاده کرده بود (مثل استامینوفن و ایبوپروفن) و حتی یه سری آمپول کورتون (کورتیکواستروئید) هم توی زانوهاش تزریق کرده بودن، ولی همچنان دردش بهتر نشده بود. مشکل اینجا بود که داروها به معده‌ش آسیب زدن و کلی شکم‌درد هم به درد زانوش اضافه شد. بالاخره تصمیم گرفت داروها رو بذاره کنار و سراغ روش‌های طب سنتی رفت.
خانومه شروع کرد به طب سوزنی — یعنی همون کار با سوزن‌های باریک که توی بدن فرو می‌کنن تا انرژی بدن (که بهش “چی” میگن!) بهتر جریان پیدا کنه. تو برخی کشورهای آسیایی، این روش حسابی طرفدار داره. ولی این بار موضوع فرق داشت: اون بازم وقتی دردش شدید میشد، تعداد دفعات طب سوزنی رو تا چند بار در هفته زیاد می‌کرد.
حالا بعد از این همه درمان، یه روز زانوش اونقدر درد گرفت که خودش رو رسوند بیمارستان. دکترها واسه تشخیص، از زانوش عکس رادیولوژی (همون X-ray) گرفتن. اینجا بود که غافلگیر شدن: روی عکس کلی ذره کوچیک و عجیب و غریب اطراف مفصل دیده میشد.
وقتی بیشتر بررسی کردن، فهمیدن اینا تیکه‌های خیلی کوچیک نخ‌های طلاییه! ماجرا چی بود؟ توی بعضی روش‌های طب سوزنی خاص، از نخ‌ها یا رشته‌های طلایی کوچک و استریل استفاده می‌کنن که بعد از وارد کردن، عمداً توی بافت باقی می‌مونن تا اثر درمانی‌شون طولانی‌تر باشه. یعنی سوزن رو درمیارن ولی نخ طلا رو می‌ذارن بمونه اون‌جا—یه جور “تحریک دائمی” بدن از دید طب سنتی. این روش رو بهش Gold-thread acupuncture میگن: یعنی طب سوزنی با نخ طلا که تو بعضی کشورهای شرق آسیا حسابی رایجه، مخصوصاً برای درمان آرتروز و روماتیسم.
حالا مشکل اینجاست: تحقیقات علمی هیچ مدرک معتبری نداره که این روش واقعاً درد رو کم می‌کنه یا درمانی براش هست. تازه عکسش هم اتفاق افتاده! مثلاً تو یه مورد دیگه، یه خانوم ۵۸ ساله کره‌ای روماتیسم داشت و به جای مصرف داروهای تخصصی ضد‌روماتیسم، سراغ طب سوزنی با طلا رفته بود. متاسفانه این کار باعث شد درمان اصلی رو عقب بندازه و وقتی بالاخره به دکتر مراجعه کرد، بیماریش خیلی پیشرفت کرده بود.
یه نکته دیگه: این نخ‌های طلا همیشه تو بدن نمی‌مونن سر جاشون! گاهی با حرکت بدن، نخ‌ها جابه‌جا میشن و حتی تیکه‌هاشون می‌تونه وارد بافت‌های اطراف بشه و آسیب بزنه—مثلاً یه خانوم ۷۵ ساله بود که نخ‌های طلا رو تو کمرش کاشته بودن، اما بعد از ۱۰ سال قسمتی از نخ‌ها تا پای راستش مهاجرت کرده بودن! نتیجه این شد که یه عفونت عمقی پوستی (cellulitis) براش به وجود اومد.
از طرفی، وجود این نخ‌ها توی بدن باعث میشه عکس‌های رادیولوژی و حتی MRI سخت‌تر خونده بشن یا بعضاً اصلاً نشه ام‌آر‌آی گرفت—چون احتمال حرکت فلز تو بدن و آسیب به رگ‌ها وجود داره (ام‌آر‌آی دستگاه تصویربرداری مغناطیسیه که اگه فلز تو بدن باشه خطرناکه).
در کل، پزشک‌ها میگن که اگه کسی طب سوزنی با نخ طلا انجام داده، باید مراقب عوارضش باشه: کیست‌های پوستی (یعنی جمع شدن مایع زیر پوست)، جابه‌جایی نخ‌ها، عفونت، عدم امکان برخی تصویربرداری‌ها، و از همه مهم‌تر تاخیر در درمان اصلی بیماری. البته یه خوبی داره که نخ‌های طلا روی عکس رادیولوژی به راحتی دیده میشن و پزشک‌ها می‌تونن جای دقیق‌شون رو پیگیری کنن.
خلاصه اینکه، گول تبلیغات عجیب طب سنتی و روش‌هایی مثل نخ طلایی رو نخورین. اگه درد مفاصلتون شدید شد، حتما سراغ یه پزشک متخصص و داروهای معتبر برین و خیلی دنبال معجزه توی روش‌هایی که هنوز اثبات علمی ندارن، نباشین.
یادتون باشه این مقاله فقط برای اطلاع‌رسانیه و نه توصیه پزشکی! برای هر درد و مشکلی، اول با پزشک مشورت کنین.
منبع: +
