سیاست ردیابی جدید گوگل، که به عنوان یک تغییر بزرگ در فناوری‌های ردیابی شناخته می‌شود، اثر انگشت دیجیتالی را در بین دستگاه‌ها معرفی کرده است. این اقدام نگرانی‌های زیادی را در مورد حریم خصوصی کاربران ایجاد کرده است. در حالی که گوگل این تغییرات را گامی به سوی بهبود حریم خصوصی می‌داند، منتقدان باور دارند که این سیاست جدید کنترل و شفافیت کاربران را محدود می‌کند و پیامدهای اخلاقی و قانونی قابل توجهی به همراه دارد.
اثر انگشت دیجیتالی گوگل: چه تغییری برای شما ایجاد می‌کند؟
گوگل دوباره در مرکز بحث‌های داغ حریم خصوصی، شفافیت و ردیابی دیجیتال قرار گرفته است. این غول فناوری، تغییراتی را در سیستم تبلیغاتی خود اعلام کرده است. این تغییرات، حرکتی قابل توجه از کوکی‌ها به سمت اثر انگشت دیجیتالی در دستگاه‌های مختلف را نشان می‌دهد. گوگل می‌گوید این تغییرات برای بهبود حریم خصوصی و هماهنگی با فناوری‌های جدید است. اما منتقدان و نهادهای نظارتی نگرانند. آنها در مورد پیامدهای این تغییرات برای کنترل و شفافیت کاربر هشدار می‌دهند.
اثر انگشت دیجیتالی چیست؟
اثر انگشت دیجیتالی، تحلیل مجموعه‌ای از اطلاعات است. این اطلاعات شامل نوع دستگاه، آدرس IP، جزئیات مرورگر و نحوه‌ی استفاده از برنامه‌ها می‌شود. با این اطلاعات، یک شناسه‌ی منحصر به فرد برای هر کاربر ساخته می‌شود. برخلاف کوکی‌ها که کاربران می‌توانند آنها را پاک یا مسدود کنند، تشخیص و حذف اثر انگشت دیجیتالی بسیار دشوار است. مدافعان حریم خصوصی و نهادهای نظارتی از این موضوع انتقاد می‌کنند. آنها می‌گویند این روش، انتخاب کاربر را محدود می‌کند. همچنین کنترل نحوه‌ی جمع‌آوری داده‌ها را برای کاربران تقریباً غیرممکن می‌کند.
گوگل قبلاً اثر انگشت دیجیتالی را “اشتباه” می‌دانست. آنها می‌گفتند که این روش “انتخاب کاربر را از بین می‌برد”. حالا گوگل می‌گوید پیشرفت فناوری‌های افزایش حریم خصوصی (PETs) اجازه می‌دهد از این روش به صورت مسئولانه استفاده شود. به گفته‌ی گوگل، PETها به تبلیغ‌کنندگان اجازه می‌دهند داده‌ها را با امنیت مدیریت و استفاده کنند. همزمان حریم خصوصی کاربران نیز حفظ می‌شود. با این حال، بعضی‌ها نگرانند که این ادعاها، خطرات یک سیستم ردیابی غیرشفاف و دستکاری‌شده را پنهان کند.
چرا گوگل این کار را می‌کند؟
تغییر به سمت اثر انگشت دیجیتالی در زمانه‌ی تغییرات در نحوه‌ی تعامل کاربران با پلتفرم‌های دیجیتال اتفاق می‌افتد. استفاده از اینترنت به تلویزیون‌های هوشمند، کنسول‌های بازی و سایر دستگاه‌های متصل گسترش یافته است. گوگل می‌گوید باید سیاست‌های خود را با این روندها هماهنگ کند. از ۱۶ فوریه ۲۰۲۴، گوگل به شرکای تبلیغاتی خود امکانات بیشتری برای هدف‌گیری و اندازه‌گیری تبلیغات در این دستگاه‌های مختلف می‌دهد.
گوگل می‌گوید این تغییر، نیازهای تبلیغ‌کنندگان را برآورده می‌کند. در عین حال “حفاظت‌های حریم خصوصی مورد انتظار” را برای کاربران فراهم می‌کند. به عنوان مثال، کسب‌وکارهایی که از پلتفرم‌های تلویزیون متصل (CTV) – یک کانال تبلیغاتی رو به رشد – استفاده می‌کنند، به ابزارهایی برای ارتباط با مخاطبان هدف و سنجش اثربخشی کمپین‌های خود نیاز دارند. گوگل می‌گوید اثر انگشت دیجیتالی، راه‌حلی برای این اکوسیستم پراکنده است.
نگرانی‌های نظارتی و چالش‌های اخلاقی
نهادهای نظارتی قانع نشده‌اند. دفتر کمیسر اطلاعات بریتانیا (ICO) به صراحت از اثر انگشت دیجیتالی انتقاد کرده و آن را ناعادلانه و احتمالاً غیرقانونی می‌داند. به گفته‌ی ICO، اثر انگشت دیجیتالی، توانایی کاربران برای کنترل داده‌های شخصی خود را کاهش می‌دهد، چون از روش‌های سنتی مثل بنرهای رضایت یا پاکسازی کوکی‌ها عبور می‌کند. این عدم شفافیت، سؤالات اخلاقی و قانونی درباره‌ی تعادل بین نوآوری تبلیغاتی و حقوق کاربر ایجاد می‌کند.
ICO به کسب‌وکارها هشدار داده است که از اثر انگشت دیجیتالی به عنوان جایگزین کوکی‌های شخص ثالث استفاده نکنند. ICO تأکید می‌کند که هرگونه استفاده از اثر انگشت دیجیتالی باید با قوانین شفافیت و پاسخگویی مطابقت داشته باشد. این نهاد نظارتی هشدار می‌دهد که عدم رعایت این موارد، منجر به پیگرد قانونی خواهد شد.
پیامدها برای کروم و اکوسیستم گوگل
این تغییر سیاست در زمانه‌ی دشواری برای گوگل اتفاق می‌افتد. وزارت دادگستری ایالات متحده (DOJ) گوگل را به انحصار در جستجوی آنلاین متهم کرده است. این اتهام، به دلیل قراردادهای گوگل با شرکت‌هایی مانند اپل و سامسونگ است. برای پاسخ به این اتهامات، گوگل تغییراتی را در قراردادهای خود با توسعه‌دهندگان مرورگر و تولیدکنندگان دستگاه پیشنهاد داده است. این تغییرات، امکان انتخاب موتورهای جستجوی پیش‌فرض دیگری را فراهم می‌کند.
این مناقشات ضدانحصار ممکن است بر تصمیم گوگل برای گسترش ردیابی فراتر از کروم، که مدت‌ها هدف انتقاد بوده است، تأثیر گذاشته باشد. با گسترش ردیابی به دستگاه‌ها و پلتفرم‌های دیگر، گوگل می‌تواند تأثیر اقدامات نظارتی احتمالی، مانند جداسازی اجباری کروم، را کاهش دهد.
این تغییرات چه معنایی برای کاربران دارد؟
برای کاربران عادی اینترنت، اثر انگشت دیجیتالی، سؤالات مهمی در مورد حریم خصوصی و کنترل ایجاد می‌کند. در حالی که کوکی‌ها قابل مشاهده و مدیریت هستند – به لطف پنجره‌های بازشو و حالت‌های مرور خصوصی – اثر انگشت دیجیتالی پنهانی عمل می‌کند. تشخیص، مسدود کردن یا پاک کردن آن دشوار است. بنابراین گزینه‌های کمتری برای حفاظت از داده‌های خود در اختیار کاربران قرار می‌دهد.
گوگل می‌گوید می‌تواند محافظت‌هایی را در اثر انگشت دیجیتالی قرار دهد تا از شناسایی مجدد کاربران جلوگیری کند. اما این اطمینان‌ها ممکن است نگرانی‌های در مورد شفافیت و پاسخگویی را برطرف نکند. منتقدان می‌گویند کاربران باید ابزارهای ساده‌ای برای ردیابی داشته باشند، نه اینکه با پیچیدگی‌های فنی مواجه شوند.
نگاهی به آینده: آینده‌ی تبلیغات دیجیتال
با تکامل تبلیغات دیجیتال، تنش‌ها بین نوآوری و حریم خصوصی احتمالاً بیشتر خواهد شد. تلاش گوگل برای استفاده از اثر انگشت دیجیتالی، نشان‌دهنده‌ی اتکای صنعت به فناوری‌های ردیابی پیشرفته برای حفظ سودآوری در یک بازار رقابتی است. در عین حال، نهادهای نظارتی و مدافعان حریم خصوصی خواستار حفاظت‌های قوی‌تر برای حقوق کاربر هستند.
در حال حاضر، بهترین کار برای کاربران آگاهی است: از نحوه‌ی استفاده از داده‌های خود مطلع باشید، ابزارها و تنظیمات حریم خصوصی را بررسی کنید و از شفافیت شرکت‌های فناوری حمایت کنید.
در نهایت، این بحث یک چالش اساسی در عصر دیجیتال را نشان می‌دهد: هماهنگی پیشرفت تکنولوژیکی با مسئولیت اخلاقی. اینکه رویکرد جدید گوگل به این تعادل می‌رسد یا نه، باید منتظر بمانیم و ببینیم.
اگر به خواندن کامل این مطلب علاقه‌مندید، روی لینک مقابل کلیک کنید: forbes
