خب بذار یه چیز جالب برات تعریف کنم! دانشمندای خفن توی سوئیس و ایتالیا دست به کار شدن و اولین ربات انسان‌نمایی رو ساختن که واقعاً می‌تونه پشت درام بشینه و ترک‌های پیچیده رو با دقت زمانی بالای ۹۰٪ بزنه. حالا یعنی چی؟ یعنی این ربات تقریباً حتی از بعضی آدم‌ها هم دقیق‌تر ریتم نگه می‌داره!
تا حالا رباتای انسان‌نما رو بیشتر برای کارای عملی ساختن، مثل بلند کردن بار، کمک به آدمای سالمند، یا کار تو محیط‌های خطرناک. ولی هیچ‌کس زیادی به اینکه این رباتا توی کارای هنری هم شرکت کنن فکر نکرده بود، مخصوصاً توی موسیقی که خیلی ریتم و احساس می‌خواد.
ماجرا از یه گپ ساده سر قهوه بین دو تا محقق شروع شد! وقتی یکی از مولفان به اسم اسد علی شاهید، با دوستش لوریس روودا حرف می‌زد، متوجه شدن که کسی هنوز ربات رو به چالش نوازندگی توی موزیک نکشیده. چون توی درام زدن علاوه‌بر ریتم، باید بدن رو درست و سریع حرکت بدی و ضربه‌ها سر موقع باشه.
اونا اومدن یه سیستم یادگیری ماشینی ساختن. یادگیری ماشینی هم یعنی اینکه ربات با دیدن و تمرین خودش یاد می‌گیره چیکار کنه، نه اینکه همه چی رو براش از قبل برنامه‌ریزی کنن. این سیستم به ربات کمک کرد که یه ترک کامل با درام‌کیت بزنه (درام‌کیت همون ست کامل طبل و سنج و غیره برای نوازنده‌های درامه).
اونا ربات G1 از شرکت Unitree رو توی محیط شبیه‌سازی شده (یعنی همه چی مجازی بود تا ربات خراب نشه یا اتفاق بدی نیفته) تست کردن. موزیک رو تبدیل کردن به چیزی به اسم «زنجیره تماس ریتمیک»، که در واقع یه برنامه‌ریزی دقیق برای اینکه کی و کجا باید به کدوم طبل بزنه بود.
جالب اینجاست که این ربات یاد گرفت مثل آدم‌ها تکنیک‌های مختلف رو اجرا کنه، مثلاً تعویض چوب درام وسط آهنگ، ضربه با دست مخالف از رو بقیه دست‌ها (cross-arm hit یعنی دستت از رو دست دیگه رد بشه تا به یه طبل دیگه بزنی!) و همین‌طور بهینه‌ترین مسیر رو برای زدن ضربه‌ها انتخاب کنه تا هدررفت وقت نداشته باشه.
آهنگایی که روش تست کردن هم از سبک‌های جَز و راک گرفته تا متال بود. مثلاً “In The End” از Linkin Park و “Living on a Prayer” از Bon Jovi رو اجرا کرد. نتایج نشون داد این ربات توی بیشتر آهنگا تونست بالای ۹۰٪ دقت توی ریتم رو نگه داره و حتی مثل یه درامر واقعی برای ضربه‌های بعدی از قبل برنامه‌ریزی می‌کرد و هر وقت لازم بود، چوب دستش رو سریع جابه‌جا می‌کرد.
اسد علی شاهید میگه: این پروژه فقط واسه باحال بودن نیست! به‌مرور می‌خواد راه رو برای حضور ربات نوازنده توی گروه‌های موسیقی زنده باز کنه. تازه شاید از این تکنولوژی توی آموزش مهارت‌های دقت زمانی توی بقیه زمینه‌ها هم استفاده کنن؛ مثلاً توی کارخونه یا حتی ورزش.
قرار بعدی این تیم اینه که مهارتای ربات رو از محیط شبیه‌سازی بیارن توی دنیای واقعی روی ربات حقیقی (یعنی دیگه تو فضای مجازی تمرین نمی‌کنه، واقعاً پشت درام می‌شینه!). هدفشون هم اینه یه مقدار قدرت بداهه‌نوازی (improvisation یعنی اینکه ربات بتونه همون لحظه واکنش نشون بده و آهنگ رو تغییر بده) رو بهش اضافه کنن، درست مثل یه درامر زنده که وسط اجرا بر اساس حس گروه یا جمع تغییر میده.
اگه همه‌چیز طبق برنامه پیش بره، کنسرت‌های آینده شاید فقط پر از موزیسین‌های آدم نباشه، بلکه یه سری ربات هم بیان که همیشه ریتم کاملاً دقیق دارن و حتی یه ضربه رو هم جا نمی‌زنن! این کار بالاخره به صورت مقاله توی سایت arXiv هم ثبت شده، اگه دلت می‌خواد علمی‌ترش رو دنبال کنی.
خلاصه، دنیای موسیقی و رباتیک حسابی به هم گره خورده و کی می‌دونه، شاید تو کنسرت بعدی یه سری ربات خفن هم کنار جوون‌ها درحال درام‌نوازی دیدی!
منبع: +
