خب بذار یه داستان باحال از دنیای تکنولوژی رو برات تعریف کنم! تازگیا، مدیرعامل جدید اینتل – یعنی لیپ-بو تان – کلی حرف رک و بی‌پرده زده و یه عالمه از واقعیت‌های سخت اوضاع اینتل رو با کارمنداش در میون گذاشته. این نکته رو هم داشته باش که خیلی از حرفای تان، طبق یه ضبط جلسه پرسش و پاسخ منتشر شده و خب هنوز همه چیز رسمی نشده، اما حرفاش حسابی سر و صدا کرده.
ماجرا اینجوریه که تان صاف و پوست‌کنده گفته: «۲۰، ۳۰ سال پیش ما واقعا شماره یک بودیم، الان دیگه نه تنها اول نیستیم، حتی تو ده‌تای اول شرکتای نیمه‌رسانا (یا همون شرکت‌هایی که چیپ و پردازنده تولید می‌کنن) هم نیستیم!» خب نیمه‌رسانا یا همون semiconductor یعنی همون چیزایی که تو پردازنده و چیپ های کامپیوتر هست – قلب تپنده تکنولوژی! همین جمله، نشون میده که اینتل حسابی از رقبا عقب مونده.
وضعیت اینتل چیه؟ خلاصه بخوام بگم: اوضاع خیلی روبه‌راه نیست! مخصوصاً از وقتی که مشکلات مختلف براش پیش اومد مثل: چیپ‌های جدید دسکتاپ اینتل که یکی دوتا ایراد استقامت و پایداری داشتن (وقتی سیستمت بی‌دلیل هنگ می‌کنه، اعصابت داغون میشه دیگه!) و حتی عملکرد نه‌چندان جالب چیپ‌های Arrow Lake جدیدش تو بازی‌ها. همه اینا باعث شده که خوره‌های کامپیوتر و مصرف‌کننده‌های PC اعتمادشون به اینتل کمتر بشه.
تان گفته که بیزنس پی‌سی اینتل یه ذره بهتر شده، ولی هنوز باید کلی رو معماری (یا ساختار سخت‌افزاری) خودش کار کنه تا بتونه از پس نیازهای «محاسبات پیشرفته» (یعنی مسائل سنگین مثل هوش مصنوعی) بربیاد. و اتفاقاً هوش مصنوعی شده خاکریز نبرد جدید شرکت‌ها!
هوش مصنوعی یا همون AI، همون سیستم‌ها و برنامه‌هایی هست که می‌تونن کارهای هوشمندانه انجام بدن، مثلاً متن بنویسن یا عکس درست کنن. ولی تان خیلی شفاف گفته: واسه AI از بقیه عقب مونده‌ایم. خیلی هم دیر شده که بخوایم به انویدیا برسیم – انویدیا الان خیلی قوی‌تر از ماست!
البته ناامید نشده؛ هنوز امیدهایی هست. راه حل اینتل: بره سراغ Edge AI! حالا Edge AI چیه؟ یعنی هوش مصنوعی رو بیاریم خود دستگاه – مثلا گوشی یا لپ‌تاپ – نه این که همه محاسبات رو توی ابر (cloud) انجام بدیم. این یه فرصت خیلی بزرگه واسه اینتل، چون تازه داره میاد بالا و هنوز بازی براش بسته نشده.
یکی دیگه از ایده‌های تان، حرکت به سمت Agentic AI هست – یعنی اون نوع از بات‌ها و چت‌بات‌هایی که خودشون استقلال دارن و می‌تونن خودشون یه سری کارها رو انجام بدن. مثلاً دیگه فقط منتظر نمیمونن تا یه دستور خاص بدی، بلکه می‌تونن خودشون دنبال هدف‌هایی که براشون مشخص کردی برن (به جای این که فقط جواب بدن). اینطوری میشه گفت آینده هوش مصنوعی، به سمت ربات‌هایی میره که واقعاً «فعال» هستن نه صرفاً «واکنش‌گرا».
واسه این هدف‌ها، تان کلی آدم جدید و کاردرست آورده تو تیم – از جمله سه تا معاون جدید فقط واسه بخش هوش مصنوعی! یعنی می‌خوان این بخش رو خیلی جدی و سازماندهی‌شده جلو ببرن.
از طرف دیگه، اینتل مجبوره یه سری انتخاب‌های سخت انجام بده – مثل اخراج تعداد چشمگیری از کارمنداش (مثلا فقط در اورگن آمریکا قراره ۵۲۹ نفر برن)، و حتی کم کردن نیرو در بخش‌هایی از جمله تولید، مارکتینگ و بخش ماشین‌های خودران. حتی گفته میشه قراره بخش اتومبیل رو کلاً جمع کنن! اینا همه یعنی یه جور بازسازی سفت‌وسخت راه افتاده تا شرکت سبک‌تر، سریع‌تر و چابک‌تر بشه – درست شبیه چیزی که الان AMD و انویدیا دارن.
البته این جراحی اقتصادی کناره گذاشتن پروژه‌هایی هم داشته، مثل فرایند تولیدی ۱۸A که حسابی گیر کرده و حالا به‌جاش رفتن سراغ ۱۴A واسه بعضی مشتری‌ها! اینا نشون میدن اینتل داره دنبال یه مسیر تازه و واقع‌بینانه می‌گرده، نه فقط روی رویاپردازی‌های بلندپروازانه بالا بالاها.
یه نکته جالب اینکه شایعاتی هست که سری بعدی پردازنده‌های دسکتاپ اینتل (احتمالاً Arrow Lake Refresh که آخر امسال معرفی میشه) قراره یه NPU خیلی قوی‌تر داشته باشن. NPU یعنی همون «شعبه مخصوص پردازش هوش مصنوعی روی چیپ»، که باعث میشه مثلاً واسه اولین بار قابلیت‌های Copilot+ رو بیاریم روی PCهای دسکتاپ. Copilot+ هم مجموعه‌ای از امکانات هوش مصنوعی ویندوز هست که بعضی کارها رو خودکار و راحت‌تر می‌کنه.
درنهایت، تان میگه این مسیر، یه دوی ماراتنه – قرار نیست یک شبه همه چیز عالی بشه. اما داشتن یه برنامه واقع‌بینانه و قبول مشکلات گذشته، شاید همون چیزیه که اینتل نیاز داشت تا بتونه از ته چاه بیاد بیرون. فعلاً همه دارن منتظر می‌مونن ببینن این استراتژی جدید تا چه حد جواب میده و آیا می‌تونن دوباره یه جایگاه درست‌وحسابی تو هوش مصنوعی برای خودشون جور کنن یا نه.
منبع: +
