حتماً تا حالا شنیدین که مراقبت کردن از بیماران، هم توی خونه و هم توی بیمارستان، خیلی مهمه ولی کلی سختی و هزینه داره! مخصوصاً سیستم‌های نظارتی موجود یا خیلی گرونن یا به دستگاه‌های خاص و تخصصی نیاز دارن که همه جا گیر نمیاد. حالا یه راهکار باحال و ارزون براتون دارم که بهش میگن «اتاق‌های هوشمند» یا Intellectual Rooms!
داستان اینه که توی این مقاله، یه مدل جدید ساختن که نه تنها گرون نیست، بلکه به کمک دو تا تکنولوژی خفن به اسم AmI و IoT کار می‌کنه. حالا شاید بپرسین اینا چی‌ان:
– AmI یعنی Ambient Intelligence، یعنی هوش محیطی که خودش، توی محیط و اطراف آدم‌ها، رفتار افراد یا شرایط رو می‌فهمه و عکس‌العمل نشون می‌ده – مثلاً سنسور یا برنامه‌هایی که خودشون متوجه می‌شن یکی زمین خورده!
– IoT یا Internet of Things هم یعنی اینترنت چیزها، همون وسایل هوشمندی که با اینترنت به هم وصل‌ان، مثلاً لامپ هوشمند یا دماسنج هوشمند.
توی این روش، تمرکز رو این بوده که به جای خریدن تجهیزات گرون و مخصوص، از دستگاه‌های دم دستی خودمون مثل دوربین عمومی، گوشی موبایل و سنسورهای ساده هم استفاده کنن. حتی مثلاً از همون دوربین گوشیت یا دوربین خونه هم داده می‌گیرن.
حالا چی کار می‌کنه این اتاق هوشمند؟
یه مدل پیچیده طراحی شده که هم دانش پزشکی داخلشه (یعنی حال و رفتار بیمار رو می‌فهمه)، هم از یادگیری ماشین (Machine Learning یعنی هوش مصنوعی که خودش با داده‌ها آموزش می‌بینه و بهتر میشه) برای تحلیل تصویرها و اطلاعات استفاده می‌کنه. با این کار تا جای ممکن، هم هزینه‌ها میاد پایین، هم دیگه نیاز به چیزهای پیشرفته و عجیب‌غریب نیست.
داده‌ها رو از چند جا می‌گیرن: دوربین‌های عمومی، گوشی خود فرد (مثلاً اپ یا دوربین موبایل)، سنسور پزشکی (مثل سنسور ضربان قلب) و حتی اشیای محیطی دور و بر (مثلاً تخت و لوازم اتاق). اینجوری قابلیت پایش بالا می‌ره.
نکته خیلی جالبش اینه که کارهای مربوط به پردازش و یادگیری ماشین بین دستگاه‌های مختلف پخش میشه:
– پردازش‌های ساده رو همون دستگاه نزدیک (بهش میگن edge device مثل موبایل) انجام می‌ده.
– پردازش‌های سنگین‌تر رو می‌فرسته به fog (فضایی بین دستگاه و سرور ابری)
– و اونایی که خیلی پیچیده‌ان میرن سراغ cloud (سرورهای ابری که منابع زیاد دارن)
یعنی بهینه‌ترین حالت مصرف منابع رو هم دارن.
برای اینکه مطمئن شن سیستم درسته، یه سری داده شبیه‌سازی شده رو امتحان کردن. سناریوهای مختلف مثل وضعیت‌های مختلف بیماران و رفتارهای غیرعادی (مثلاً یه نفر زمین بخوره یا بیهوش شه) رو تست کردن. آزمایش‌ها رو اینجوری انجام دادن:
۱. اول فقط داده دوربین عمومی
۲. بعدش داده دوربین گوشی رو اضافه کردن
۳. بعد سنسورها هم اومدن وسط
۴. و آخرش داده اشیای محیطی
نتایج چی شد؟
– اول از همه، کل این مدل تونسته زمان واکنش و رسیدگی به بیماران رو بیشتر از ۲۵٪ سریع‌تر کنه. یعنی اگر کسی نیاز به کمک داشته باشه زودتر می‌فهمن و اقدام می‌کنن.
– هر چی تعداد منابع داده بیشتر شده، هشدارهای اشتباه هم کمتر شدن. مثلاً فقط با اضافه شدن دوربین موبایل، نرخ هشدار اشتباهشون ۶.۱۵٪ کم شده. با سنسور پزشکی هم ۵.۸۲٪ دیگه کمشد. وقتی هم داده اشیای محیطی اومد وسط، باز ۶.۵۲٪ کمتر شد!
– نتیجه کلی اینه که وقتی همه داده‌ها باهم ترکیب می‌شن، دقت شناخت وضعیت بیماران ۲۳٪ بهتر شده.
جمع‌بندی: این ایده از نظر اجرایی هم جواب پس داده و نشون داده با همین وسایل ارزون و موجود میشه سیستم هوشمند و غیرمزاحم برای مراقبت از بیماران ساخت (غیرمزاحم یعنی لازم نیست هی به بیمار وصلش کنین، اذیتش کنین یا حریم خصوصی‌ش رو به خطر بندازین!). هم برای بیمارستان‌ها عالیه، هم تو خونه جواب می‌ده.
حالا که همه چیز با شبیه‌سازی تست شده، مرحله بعدی اینه که بیان توی محیط واقعی بیمارستان و خونه‌ها امتحان کنن تا ببینیم چقدر کارایی داره و واقعاً به درد می‌خوره یا نه.
خلاصه اگر دنبال یه روش مدرن، ارزون و راحت برای پایش و مراقبت از عزیزانتون هستین، این اتاق‌های هوشمند واقعاً گزینه خیلی جذابیه!
منبع: +
