خب بچه‌ها، امروز میخوام یه تحقیق باحال رو درباره طرفدارای کراس‌فیت تو چین با هم بررسی کنیم. هممون میدونیم کراس‌فیت تو کشورهای اروپایی و آمریکایی خیلی پررنگه، ولی واقعاً کمتر کسی رفته سراغ اینکه تو چین چه خبره و آدما چرا این ورزش پرانرژی و البته گرون رو ادامه میدن یا زود بیخیال میشن!
ماجرا از این قراره که تو این تحقیق، محقق‌ها خواستن بفهمن چی باعث میشه افراد چینی که کراس‌فیت کار میکنن، ادامه بدن و وسط راه جا نزنن. خصوصاً تمرکز کردن روی اینکه “انگیزه درونی ورزش” – یعنی انگیزه‌ای که از خودت و علاقه‌ات میاد، نه مثلا جایزه یا تشویق – چقدر روی این موضوع تاثیر داره. بعدش هم بررسی کردن که آیا “حس تعلق به جامعه” (یعنی اون احساسی که فکر می‌کنی جزو یه جمع و خانواده‌ای از کراس‌فیتیا هستی) و “تعهد ورزشی” (یعنی با خودت عهد بستی این ورزش رو جدی دنبال کنی)، این رابطه رو تقویت یا ضعیف میکنن یا نه.
حالا می‌پرسین چجوری تحقیق کردن؟
بیش از ۵۶۰ نفر از کراس‌فیت‌بازهای چینی رو تو گروه‌های آنلاین پیدا کردن و با پرسشنامه‌هایی که رو اعتبار و صحتش هم حسابی کار شده بود، نظرشون رو درباره انگیزه‌هاشون، حس تعلق و تعهدشون پرسیدن. آنالیز داده‌ها هم با یه سری نرم‌افزار جدی مثل SPSS و AMOS انجام شد (اینا برنامه‌هایی هستن که اطلاعات آماری رو خیلی با دقت بررسی میکنن).
نتایج چی شد؟ بگیر که اصل ماجرا اینجاست:
۱. انگیزه درونی قوی‌ترین نقش رو داشت: هرچی یه نفر براساس علاقه‌ی شخصی خودش می‌اومد باشگاه کراس‌فیت، احتمال اینکه ادامه بده بیشتر بود. همین انگیزه باعث میشد حس تعلق بیشتری داشته باشه و تعهدش به ورزش هم بیشتر بشه.
۲. تعهد ورزشی خیلی مهم‌تر از حس تعلق بود: اونایی که با خودشون تعهد داشتن که ورزش رو ترک نکنن، خیلی بیشتر پایدار می‌مونن. جالبه بدونین تعهد ورزشی حتی رابطه بین انگیزه درونی و ادامه دادن رو هم تقویت می‌کرد. یعنی انگیزه خوب بدون تعهد کافی شاید جواب نده!
۳. حس تعلق به جامعه تاثیر چندانی نداشت: یعنی اینکه صرفاً احساس کنی به یه جمع کراس‌فیتی تعلق داری، خودش باعث نمیشه حتماً ادامه بدی. این موضوع برخلاف چیزیه که خیلی‌ها تو کشورای غربی تصور می‌کردن. البته همچنان شاید تو یعضی جمع‌ها یا کشورها این مسئله فرق کنه.
این تحقیق چه چیزای جدیدی نشون داد؟
اولا برای اولین بار نشون داد که تو چین هم تعهد فردی نسبت به ورزش حتی مهم‌تر از حس تعلق به جمعه. یعنی اگه مربیا و باشگاه‌ها میخوان افراد رو نگه دارن، بهتره رو تقویت تعهد شخصی آدم‌ها بیشتر کار کنن تا فقط بر حس اجتماعی گروهی تمرکز کنن.
دوما با آوردن نظریه‌های مختلف از جمله “نظریه تعلق” (نگاه می‌کنه به این که ما چطور دوست داریم جزوی از یه گروه باشیم) و “نظریه تعهد ورزشی” (یعنی چقدر به صورت فردی می‌خواهیم ادامه بدیم)، تحقیق تونست چارچوب بهتری واسه درک رفتار ورزشکارا تو فرهنگ غیر غربی مثل چین ارائه بده.
در کل، اگه دوست داری تو چین باشگاه بزنی یا مربی باشی، بدون که باید راهی پیدا کنی تا انگیزه درونی آدم‌ها رو روشن نگه داری و کاری کنی خودشون با خودشون عهد ببندن که بیخیال ورزش نشن. فقط گذاشتن تخفیف یا ساختن جمع دوستانه شاید به تنهایی کافی نباشه!
پس دفعه بعد که رفتی باشگاه و خواستی بیخیال شی، یه نگاه به درون خودت بنداز و ببین انگیزه و تعهد لازمش رو داری یا نه! 😉
منبع: +
