اگه خبر داری یا نداری، الان تو ایران کلی داستان دور و بر زیرساخت‌های فناوری اطلاعات شکل گرفته و قراره یه حرکت اساسی بزنن تا بخش تکنولوژی کشور رو مدرن کنن. واقعاً هم نیازه! مخصوصاً وقتی می‌بینی همه جای دنیا تکنولوژی رو دارن آپدیت می‌کنن و میرن سراغ سرویس‌های ابری (Cloud Computing یعنی همون سرویس‌هایی که می‌ذاری دیتا و برنامه‌ها رو تو فضای ابری و اینترنتی ذخیره کنی و دیگه به یه سرور فیزیکی وابسته نباشی).
سازمان فناوری اطلاعات ایران (که بهش می‌گن ITOI) اومده اعلام کرده واسه پیشرفت زیرساخت فنی کشور، دنبال اینه که سرویس‌دهنده‌های کلود رو پیدا کنه، بررسی کنه و بهترین‌ها رو انتخاب کنه. یعنی یه جورایی دارن مناقصه برگزار می‌کنن تا شرکت‌های ارائه‌دهنده سرویس‌های ابری رو هم بیارن وسط و هرکی خفن‌تر باشه، تاییدش کنن. جالبه بدونی خودشون گفته‌ن یه پنل با حضور حداقل سه شرکت معتبر درست می‌کنن تا همه چی حرفه‌ای و تخصصی پیش بره.
حالا چطوری می‌خوان شرکت‌های کلود رو ارزیابی کنن؟ سه تا استاندارد اصلی تو کاره: یکی ISO 27017 که مربوط به امنیت سرویس‌های ابریه (مثلاً اینکه اطلاعات چجوری رمزنگاری می‌شن و سیستم چقدر امنه)، یکی دیگه ISO 27018 هست واسه حفاظت از اطلاعات شخصی افراد (یعنی مطمئن باشن حریم خصوصی آدم‌ها رعایت می‌شه)، آخری هم NIST SP 900-145 هستش، که اصلاً تعریفی‌ه که آمریکا واسه سرویس‌های کلود ارائه داده. (NIST مخفف National Institute of Standards and Technology ـه که یکی از مراجع مهم استانداردسازی دنیاست. خیلی جالبه که ایران هم داره این استاندارد امریکایی رو استفاده می‌کنه، با اینکه رابطه‌اش با آمریکا اصلاً درست‌ودرمان نیست!)
از اینا که بگذریم، ایران الآن داره به همه‌ی شرکت‌هایی که سرویس های IaaS، PaaS یا SaaS ارائه میدن هم خوش‌آمد میگه. مثلاً IaaS یعنی Infrastructure as a Service ـ یعنی فراهم کردن زیرساخت کلود، PaaS یعنی Platform as a Service ـ یعنی پلتفرم برنامه‌نویسی روی ابر، SaaS هم یعنی Software as a Service ـ یعنی برنامه‌های کاربردی که رو کلود اجرا می‌شن، مثل جیمیل یا گوگل درایو خودمون!
حالا علاوه بر اینا، ایران داره به شرکت‌هایی که مدل‌های مختلف ابر (مثل عمومی، خصوصی، هیبریدی یا کامیونیتی) رو ارائه بدن هم نگاه می‌کنه. مثلاً ابری هیبریدی یعنی ترکیب فضای ابری خصوصی و عمومی. سرویس‌هایی مثل امنیت، مانیتورینگ (یعنی رصد کردن و کنترل سرورها و دیتاها)، پشتیبانی و حتی مهاجرت ابری (Cloud Migration یعنی اینکه دیتات رو بیاری از سیستم قدیمی بندازی رو کلود جدید) هم جزء الویت‌هاست.
جالب‌تر اینکه، هر شرکتی که تأیید بشه، میره تو لیست رسمی سرویس‌دهنده‌های مجوّز دار ایرانی و می‌تونه پروژه‌های بزرگ دولتی بگیره. یه گواهی‌نامه هم بهشون میدن که مثلاً “ما بهشون اعتماد داریم!”
اما خب بریم سر بحث تحریم‌ها و مشکلاتش! راستشو بخوای، خیلی از کشورها یا معامله با ایران رو ممنوع کردن یا کلی محدودیت براش گذاشتن بخاطر داستان‌های سیاسی و اقتصادی. این یعنی پیدا کردن شرکت کلودِ خارجی واسه ایران زیاد راحت نیست. باید ببینیم واقعاً کدوم شرکت‌ها حاضر می‌شن بیان ایران کار کنن…
در کل، این داستان فقط مربوط به ایران نیست. الان خیلی از کشورهای اروپایی هم دارن به جای اینکه سرویس مثلا مایکروسافت و آمازون رو بگیرن، میرن سراغ کلودهای بومی یا حتی متن‌باز (Open Source یعنی سورسش رایگانه و هرکی می‌تونه تغییرش بده). تو آمریکا هم یه حرکت جدی جریان داره که بیان با قراردادهای بزرگ و متمرکز، هزینه فناوری اطلاعات رو پایین بیارن.
خلاصه اینکه ایران هم داره سعی می‌کنه کم نیاره و با دنیا رقابت کنه تا مردمش بتونن با خیال راحت و امنیت بالا از سرویس‌های ابری استفاده کنن. حالا باید دید این پروژه چجوری پیش میره و کدوم شرکت‌ها آخرش انتخاب می‌شن. اگر دوست داری در مورد نرم‌افزارهای رایگان آفیس هم بدونی یا ابزاری برای افزایش بهره‌وری پیدا کنی، یه سر بزنی به سایت‌های تکنولوژی واقعاً بد نیست. دنیا داره به سرعت میره جلو و ایران هم می‌خواد جا نمونه!
منبع: +
