خب، بذاربرات تعریف کنم که داستان چیه! دانشگاه جانز هاپکینز تو مریلند داره حسابی خودش رو به ابزارهای شبیه‌سازی جنگ (همون وارگیمینگ) مجهز می‌کنه تا به ارتش آمریکا (پنتاگون) کمک کنه. این وسط دو تا ابزار جدید با هوش مصنوعی ساخته که قراره ارتقا پیدا کنن و این سری حتی یه سری اطلاعات طبقه‌بندی‌شده و خیلی خاص هم بهشون اضافه میشه! خلاصه، هدف اینه که این ابزارا بتونن توی شرایط واقعی جنگی نقاط ضعف دشمن رو قبل از این که دست به اسلحه بشه، شناسایی کنن.
حالا این ابزارها چی هستن؟ اسم یکیش “جن‌وار” (GenWar) هست که از اسمش معلومه با نسل جدید هوش مصنوعی سر و کار داره. این جن‌وار یه مدل پیشرفته از شبیه‌سازی و مدل‌سازی دنیای جنگیه که ترکیبش با آدم‌های متخصص (آدم‌هایی که باتجربه‌ان و علم جنگی دارن)، قدرت زیادی بهش داده. مثلا اگه قبل‌تر واسه شبیه‌سازی یه جنگ ماه‌ها وقت لازم بود، الان با جن‌وار خیلی راحت و سریع، شاید تو چند روز بتونن سناریوها رو بسازن، بررسی کنن و حتی چندین آینده مختلف رو همزمان تحلیل کنن.
یه نکته‌ی جالب دیگه اینکه توی این وارگیمینگ‌ها، همیشه چندین آدم خبره حضور داشتن و کارا رو مدیریت می‌کردن. اما این شبیه‌سازی‌ها یه مشکل داشتن: نیاز به کار دستی زیاد و تعداد محدود متخصص. یعنی مقیاس‌پذیری و سرعتشون پایین بود. ولی الان با این هوش مصنوعی‌ها، دیگه نه‌تنها سرعت بالا رفته، بلکه دسترسی همه آسون‌تر شده.
خب، ابزار دوم چی بود؟ یه چیزی به اسم SAGE (همون Strategic AI Gaming Engine)، که از اسمش معلومه خیلی جدی‌تره! این یکی کاری می‌کنه که حتی گاهی جای آدم‌ها رو در نقش بازیکن، خودش (هوش مصنوعی) بازی می‌کنه. مثلاً قبلاً تو وارگیمینگ باید یه سری آدم واقعی نقش‌آفرینی می‌کردن (یعنی خودشون تصمیم می‌گرفتن تو نقش دشمن یا ارتش خودی). اما الان SAGE با هوش مصنوعی مولد (Generative AI یعنی هوش مصنوعی‌ای که خودش می‌تواند متن تولید کنه یا نقش خاص بازی کنه.) جای آدم‌ها رو می‌گیره؛ حتی سناریوهایی رو می‌ره دنبال که شاید هیچ آدم زنده‌ای حتی به ذهنش هم نمی‌رسید امتحانشون کنه!
آدم‌های مهمی مثل جیمز میلر، مدیر امور تحلیل و سیاست‌های جانز هاپکینز، میگن ارزش این نوع ابزار اینه که می‌تونن الگوهایی رو پیدا کنن که آدم‌ها اصلا نمی‌بینن یا سناریوهایی کشف کنن که ذهن انسانی سراغش نمی‌ره. بعد آدم‌ها رو با این نتایج عجیب روبه‌رو می‌کنن و میگن: «بیا، حتما باید درباره این یکی سناریو خوب فکر کنی!»
یه نکته دیگه بهت بگم: این ابزارها واسه کار کردن باهاشون اصلا نیاز نیست حتما برنامه‌نویس یا متخصص هوش مصنوعی باشی! از طریق یه رابط چتی، کاربرا می‌تونن سوال بپرسن، سناریوها رو تغییر بدن و همون‌طور که تو دنیای واقعی حرف می‌زنن، با سیستم چت کنن. یعنی هر کی از تحلیلگر بگیر تا برنامه‌ریز جنگی، می‌تونه خیلی راحت و سریع انواع مختلف سناریوها رو بسازه و نتیجه‌ش رو ببینه. این نتایج حتی بر اساس حساب و کتاب فیزیکی هم هست (یعنی صرفاً اتفاقی نمیفته، واقعا منطق پشتشونه).
در کل هدف اینه که با ترکیب هوش مصنوعی پیشرفته و تجربه عملیاتی آدم‌ها، نقاط ضعف دشمن‌های آمریکا زودتر لو بره؛ اونم قبل از اینکه کار به جنگ واقعی بکشه. این یعنی پنتاگون داره یه قدم جلوتر از بقیه بازی می‌کنه و شاید تصمیم‌گیری‌هاش تو آینده با این ابزارها خیلی دقیق‌تر و هوشمندانه‌تر باشه!
منبع: +
