تا حالا به این فکر کردی روباتهای چهارپا چجوری میتونن مثل سگ یا گربه راه برن و خودشون رو با محیط هماهنگ کنن؟ خب، واقعیت اینه که کنترل این روباتها اصلاً شوخی نیست و باید خیلی سریع و بهینه تصمیم بگیرن.
یکی از روشهای معروف برای این کار اسمش هست Linear Model Predictive Control یا همون LMPC. ساده بگم: این یه جور کنترل پیشبینیه که روبات یک مسئله ریاضی (بهش QP یا Quadratic Programming میگن، یعنی برنامهریزی با هزینه مربعی و محدودیت خطی) رو هر لحظه حل میکنه تا مطمئن بشه بهترین حالت رو انتخاب میکنه. ولی یه نکته مهم هست: واسه اینکه این مدل توی سرعت بالا جواب بده، باید رفتار پیچیده روبات رو ساده، یعنی خطی (linear) فرض کنه. این کار باعث میشه بعضی وقتا مدل، بیدقت یا غیردقیق بشه چون حرکت واقعی روبات چهارپا خیلی غیرخطیه (یعنی مستقیم و تمیز جلو نمیره، پیچ و تاب داره!).
اما حالا تو این مقاله تازه یه راه عجیب و جالب پیشنهاد شده: اومدن از یه چیزی به اسم “عملگر کوپمن” یا Koopman Operator کمک گرفتن. یه توضیح کوتاه: این عملگر کوپمن یعنی یک تکنیک ریاضی که میاد رفتارهای غیرخطی (یعنی پیچیده و تو هم) یک سیستم رو به زبون خطی و قابل پیشبینی تبدیل میکنه، البته توی یه فضای با ابعاد خیلی بالا! یعنی انگار همه پیچیدگیها حفظ میشه ولی به یه شکل قابل محاسبه درمیاد.
پس با این حرکت، روبات میتونه مدل دقیقتری از خودش داشته باشه، حتی وقتی سیستم واقعاً پیچیده و غیرخطیه. محققها تو این مقاله این ایده رو برداشتن و روی یه روبات چهارپا امتحان کردن. نتیجه چی شد؟ روباتشون خیلی با دقت بیشتری مسیرها رو دنبال کرد (همون track کردن) و اگه یک اختلال یا مزاحمتی براش پیش اومد، خیلی بهتر تونست خودش رو دوباره به حالت اول برگردونه (بهش میگن disturbance rejection یعنی دفع مزاحمت یا اختلال).
واقعیت اینه که این اولین باره که نظریه کوپمن رو برای کنترل این مدلی چهارپاها استفاده کردن. شاید عجیب به نظر بیاد ولی نشون دادن که با این تکنیک، دیگه اون مشکل مدلسازی خطی و افت دقت خیلی کمتر میشه و نتیجه خیلی قابل اطمینانتر درمیاد.
خلاصه این مقاله داره بهمون نشون میده که ترکیب هوشمندانه ریاضی پیشرفته با کنترلرهای حالا پیشبین، میتونه آینده روباتهای چهارپایه رو از همیشه باهوشتر و منعطفتر کنه؛ جوری که راحتتر با شرایط جدید کنار بیان و توی دنیاهای واقعی کلی کاربرد پیدا کنن.
منبع: +