اگه فکر می‌کردین خوردن گوشت فقط به خوش‌مزگی‌هاش خلاصه میشه، باید بدونین که ماجرا خیلی فراتر از ایناست. یه تحقیق جدید نشون داده که فقط مصرف گوشت توی شهرهای آمریکا، سالانه معادل ۳۶۳ میلیون تن دی‌اکسیدکربن (همون CO2 معروف که یکی از گازهای گلخانه‌ای اصلیه و باعث گرم شدن زمین میشه) تولید می‌کنه! جالبش اینجاست که این عدد از کل کربنی که مردم انگلستان در یک سال تولید می‌کنن هم بیشتره.
خب حالا شاید بگین مگه همه شهرنشین‌های آمریکا به یه اندازه گوشت می‌خورن؟ آره، به طور میانگین، مقدار مصرفشون خیلی تفاوتی نداره اما چیزی به اسم «کربن هووف‌پرینت» یا همون ردپای کربنی ناشی از گوشت (که یعنی مجموع آلودگی گازهای گلخانه‌ای – مثل دی‌اکسیدکربن – حاصل از تولید و خوردن گوشت گاو، خوک و مرغ) بستگی داره به اینکه حیوانات دقیقا کجا و چجوری بزرگ میشن و گوشتشون فرآوری میشه. مثلاً توی شهر ریچموند در ایالت میسوری، هر نفر سه برابر کووچک‌ترین مقدار ردپای کربنی رو نسبت به هواتون توی میشیگان داره.
دلیلش هم متنوع بودنه؛ هر شهر گوشتش رو از مناطق متفاوتی تامین می‌کنه و روش‌های پرورش دام هم فرق داره. مثلاً برخی گاوها آزادانه می‌چرند اما بعضی‌ها توی اصطبل‌های صنعتی چاق میشن. این باعث میشه میزان آلودگی کربنی از تولید گوشت گاو تا ۴.۳ برابر و برای مرغ و خوک هم به ترتیب تا ۴.۹ و ۱۵ برابر فرق کنه. قسمت عمده فرق‌ها، به خاطر روش‌های مختلف تولید خوراک دام و مثلاً مصرف کودهای شیمیایی مثل کود نیتروژن (کود نیتروژن باعث آزاد شدن گاز اکسید نیتروژن میشه، که خودش یه گاز گلخانه‌ای خیلی قویه) پیش میاد.
کلاً اگه بخایم تصویر بزرگ ماجرا رو ببینیم، مردم ساکن شهرهای آمریکا سالی ۵.۱ میلیون تن گوشت مرغ، ۴.۱ میلیون تن گوشت گاو و ۳ میلیون تن گوشت خوک می‌خورن. همه اینا جمع میشه و تقریباً ۳۶۲ میلیون تن «دی‌اکسیدکربن معادل» تولید می‌کنه! (دی‌اکسیدکربن معادل یعنی اومدن و اثر گلخانه‌ای همه گازهای مختلف رو با معیار CO2 یکی کردن تا مقایسه آسون باشه.) این عدد تقریباً هم‌اندازه کل آلودگی تولید شده توسط سوخت‌های فسیلی داخل کشور آمریکا هست! آخه باور کردنیه؟
۷۳ درصد این ردپای کربنی به خاطر تولید گوشته گاوه و بسته به شهر، این نسبت فرق می‌کنه. چون هم نوع دامداری فرق داره، هم محل تامین خوراک و سبک زندگی دام‌ها.
یه مدل خیلی هوشمندانه ساخته شده که کل زنجیره تأمین گوشت رو از تولید خوراک حیوانات تا رسیدن گوشت به بشقاب‌های ۳,۵۳۱ شهر آمریکا بررسی و شبیه‌سازی کرده. این کار با استفاده از داده‌های ملی سلامت و تغذیه و همچنین سرشماری جمعیت انجام شده تا بفهمن سهم هر شهر، دقیقاً چقدره.
حالا سؤال مهم اینه: آیا کاری میشه کرد؟ حتماً! نویسندگان تحقیق میگن که اگه فقط چند تا کار ساده انجام بدیم، مثلاً:
- نصف اسراف غذایی رو کم کنیم (یعنی غذاهای خوراکی رو کمتر دور بریزیم)،
- به جای گوشت گاو از مرغ استفاده کنیم،
- هفته‌ای یه روز اصلاً گوشت نخوریم،
میتونیم ردپای کربنی شهرها رو تا ۵۱ درصد کم کنیم! این یعنی یه تاثیر اساسی و غیرقابل چشم‌پوشی! این نتایج، کمک می‌کنه که رژیم غذایی مردم بیشتر با اهداف توافق پاریس ۲۰۱۵ (یعنی تلاش جهانی برای کنترل تغییرات اقلیمی) هماهنگ بشه.
اما هنوز هم یه چیز مهم تغییر نکرده: به قول یکی از نویسنده‌های تحقیق “هیچ گاوی وجود نداره که ردپای کربنی پایینی داشته باشه!” یعنی هنوزم تولید گوشت گاو، یکی از بزرگترین عوامل انتشار گاز گلخانه‌ایه.
البته یکی از اساتید دانشگاه پرینستون که خودش توی این مطالعه نبوده، تأکید کرده که این کار نشون داده برای تاثیرگذاری، هیچ‌کس لازم نیست کل گیاهخوار بشه یا دیگه اصلاً گوشت نخوره! همین که مصرف گوشت گاو کم بشه و کسی بره سراغ گوشت مرغ یا خوک، تاثیرش خیلی بیشتر از اینه که منتظر بمونیم همه وگان یا گیاهخوار شن. این یه راهکار منطقی و قابل اجراست.
به طور خلاصه، اگر دلتون برای سیاره زمین می‌سوزه و دوست دارین کمکی توی کمتر شدن تغییرات اقلیمی بکنین، همین قدمای نسبتاً ساده می‌تونه کلی تاثیر بذاره. شاید وقتش رسیده هر از گاهی یه آبگوشت رو با یه خوراک مرغ عوض کنین یا یه روز از هفته رو کاملاً بی‌گوشت سر کنین! 😉
منبع: +
