می‌خواید بدونید تاکسی پرنده واقعاً چقدر به واقعیت نزدیک شده؟ قضیه خیلی جدی‌تر از چیزیه که فکر می‌کنین! شرکت Archer Aviation با هواپیمای برقی عمودپروازش، یعنی “Midnight”، حسابی سر و صدا به پا کرده و رکورد جدیدی زده که کار رو برای آینده تاکسی‌های پرنده حسابی داغ‌تر می‌کنه.
Midnight تونسته تو آخرین تستش تا ارتفاع ۷۰۰۰ فوت (حدود ۲۱۰۰ متر) اوج بگیره، که خودش واسه این مدل از eVTOL ها (یعنی هواپیماهایی که می‌تونن عمود بلند شن و فرود بیان و برقی هستن)، یه شاهکاره. جالبه بدونید معمولاً این جور پرنده‌ها واسه پرواز تو شهرها بین ۱۵۰۰ تا ۴۰۰۰ فوت (یعنی حدود ۴۵۰ تا ۱۲۰۰ متر) طراحی شدن؛ ولی Midnight ثابت کرده دست کمی از پرنده‌های واقعی نداره!
نکته جالب اینه که Midnight کلی باتری لیتیوم-یونی داره (همون باتری‌هایی که تو موبایل و لپ‌تاپ هستن، فقط خیلی بزرگ‌تر!) و قراره تو آینده نزدیک حکم تاکسی هوایی برقی رو برامون بازی کنه. یعنی یه خلبان می‌شینه پشت فرمون (یا بهتر بگیم پشت دسته)، چند نفر مسافر سوار می‌شن با چمدونشون، بعدم وسط ترافیک هوایی شهر می‌پرن روی سقف آسمون!
برخلاف هواپیماهای معمولی مسافربری که بین ۹ تا ۱۳ هزار متر ارتفاع می‌گیرن، eVTOL ها مخصوص سفرهای شهری‌ان و قراره تو ارتفاع پایینی پرواز کنن که هم با آسمون‌خراش‌ها مشکل نداشته باشن، هم امنیتشون بالا باشه.
یکی از چیزای مهمی که رکورد جدید Midnight براش مهمه اینه که دیگه تو شهرهایی که ساختمان‌های خیلی بلند دارن یا تو مناطق کوهستانی، بدون این که راهش رو دور کنه، می‌تونه مستقیم و سریع بره هر جا که باید. این یعنی کلی وقت و انرژی کمتر، مخصوصاً تو جاهایی که ترافیک زمینی آدم رو دیوونه می‌کنه!
از لحاظ سرعت هم Midnight تعریفی واسه خودش داره. تو همین پرواز آخرش، سرعتش رفت بالای ۱۹۳ کیلومتر بر ساعت و ۷۲ کیلومتر مسافت رفت (۴۵ مایل). ماه پیش هم یه رکورد دیگه زده بود و طی ۳۱ دقیقه، ۸۶ کیلومتر رو با سرعت بیشتر از ۲۰۳ کیلومتر بر ساعت پرواز کرد. حتی تو یه آزمایش دیگه سرعتش به ۲۴۱ کیلومتر بر ساعت هم رسیده بود! یعنی مسیرهایی که با ماشین زمینی شاید چند ساعت وقت ببره رو این تو چند دقیقه می‌پره.
مدیرعامل شرکت، آقای آدام گلدستین (که پایه‌گذار Archer هم هست)، گفته عبور از مرز ۸۰ کیلومتر با سرعت زیاد یعنی یه قدم خیلی مهم به سمت تجاری شدن و عمومی کردن این ماجرا.
راستی، این پرواز موفقیت‌آمیز یه قدم دیگه‌ست به سمت گرفتن مجوز از “Federal Aviation Administration” (یا همون اداره هوانوردی فدرال آمریکا که همه چیِ هوایی دست اون‌هاست). اگه این تاییدیه رو هم بگیره، Midnight می‌تونه وارد سیستم حمل‌ونقل هوایی آمریکا بشه. جالب‌تر اینکه Archer تازه شروع کرده کار روی تجاری کردن این پرنده تو امارات متحده عربی هم!
حالا چرا این نوع ماشین‌های پرنده خاص‌تر از بقیه‌ن؟ اول از همه اینکه برقی‌ان و وقتی قراره تو شهرها کنار پنجره دفتر شما فرود بیان یا بلند شن، دیگه سر و صدای موتور جت رو ندارن! خیلی کم‌صدا و دوست‌دار محیط‌زیستن. دوم اینکه برخلاف هواپیماهای معمولی نیازی به باند فرود ندارن. یه “Vertiport” می‌خوان، که یعنی یه جای خیلی کوچیک واسه بلند شدن و نشستن (واسه همینه بهش می‌گن Vertical Takeoff and Landing). این خودش باعث میشه جا واسه فرودگاه تو شهرها گرفته نشه.
یه مزیت خفن دیگه هم ارتفاع زیادشه. هرچی شلوغیِ پرنده‌ها و پهپادها (Drone) تو ارتفاعات پایین‌تر بیشتر بشه، Midnight می‌تونه بره بالاتر و از بار هوایی فرار کنه! این‌طوری هم ترافیک تو آسمون سبک‌تر میشه، هم راحت‌تر میشه جابجاش کرد.
در کل، کارهایی که Archer و Midnight دارن می‌کنن نشون میده روزهایی که تاکسی‌های پرنده مثل فیلم‌های علمی-تخیلی واسه‌مون عادی بشن، خیلی دور نیست. هر روز یه رکورد جدید و یه مرز تازه رو می‌زنن و به رویای پرواز تو شهرها نزدیک‌تر می‌شیم!
منبع: +
