خب بیا یک داستان واقعاً عجیب رو با هم مرور کنیم!
یه دختری به اسم آلیس بلر، دانشجویی که سال ۲۰۲۳ وارد MIT (همون موسسه فوق‌العاده معروف تکنولوژی ماساچوست) شد، تصمیم گرفت وسط راه بیخیال دانشگاه شه! دلیلش چی بوده؟ فقط و فقط ترس از اینکه هوش مصنوعی عمومی یا همون AGI ممکنه زودتر از چیزی که فکر می‌کنیم بیاد و کل زندگی آدم‌ها رو به هم بریزه!
حالا AGI یعنی چی؟ یه جور هوش مصنوعیه که نه فقط تو یه حوزه خاص، بلکه می‌تونه مثل انسان تو خیلی زمینه‌ها فکر، تحلیل و تصمیم‌گیری کنه. به زبون خودمونی‌تر، دیگه فقط شطرنج بلد نیست، می‌دونه چطور کتاب بنویسه، عکس بسازه، حتی مسائل فلسفی رو حل کنه!
آلیس گفته بود: «من نگران بودم شاید دیگه زنده نباشم تا فارغ‌التحصیل بشم!» خلاصه، دانشگاه رو ول کرد و حالا برای یه موسسه غیرانتفاعی به اسم “مرکز ایمنی هوش مصنوعی” به عنوان نویسنده فنی کار می‌کنه و اصلاً قصد برگشت به دانشگاه رو هم نداره! خودشم معتقده آینده‌ش تو دنیای واقعی رقم می‌خوره، نه تو دانشگاه.
این حرکت آلیس فقط داستان یه نفر نیست. یه موج جدیدی تو بچه‌های دانشگاه‌های خفن مثل MIT و هاروارد راه افتاده که به شدت نسبت به آینده‌ی خودشون با وجود پیشرفتای حیرت آور هوش مصنوعی نگران شدن. فوربس (همون مجله معروف اقتصادی) این داستان رو بررسی کرده و نشون داده که کلی آدم دارن ارزش ادامه تحصیل رو با شک و تردید نگاه می‌کنن. بعضیا می‌ترسن هوش مصنوعی خیلی قوی بشه و کل دنیا رو بهم بریزه، بعضیا هم دغدغه کار دارن و فکر می‌کنن ممکنه حتی قبل از اینکه مدرکشون رو بگیرن، روبات جاشون رو بگیره!
نظرسنجی جالبی از ۳۲۶ دانشجوی هاروارد انجام شده: نصفشون گفتن از تاثیر هوش مصنوعی روی شغل آینده‌شون حسابی واهمه دارن! تازه این فقط هاروارد بود، فکر کن تو کل دنیا چه خبره.
اما آلیس تنها کسی نیست که اینطوری زده و زده کنار. یکی دیگه مثل آدام کافمن، دانشگاه هاروارد رو ول کرد و رفت سراغ Redwood Research، جایی که دارن روی اینکه هوش مصنوعی ممکنه آدم رو دور بزنه یا برعکس کار کنه تحقیق می‌کنن. آدام می‌گه: «من سخت نگران خطرات هوش مصنوعی‌ام و فکر می‌کنم الان مهم‌ترین کار، مقابله با این خطراته.» جالب تر اینکه برادر، هم‌اتاقی و دوست دخترش (!) هم دانشگاه رو ول کردن و هر سه رفتن اوپن‌اِی‌آی (OpenAI).
یه عده هم اصلاً نگران ته دنیا یا نابودی بشر نیستن، بیشتر از این می‌ترسن که کارهاشون زودتر از انتظار ماشینی شه و براشون آینده شغلی نمونه! نیکولا یوروکوویچ، فارغ التحصیل هاروارد و مسئول آمادگی مقابله با AGI توی همون گروه AI safety دانشگاه گفته: «اگه تا آخر این دهه کار شما قراره ماشینی بشه، هر سالی که تو دانشگاه بمونی یعنی یه سال از دوران کاری کوتاهت کم میشه!» اون پیش‌بینی کرده AGI چهار سال دیگه می‌رسه و شاید ۵-۶ سال دیگه، اقتصاد تقریباً به طور کامل اتوماتیک شه.
تازه مدیرای بزرگ حوزه هوش مصنوعی هم تاریخای خیلی جسورانه می‌دن. مثلاً سم آلتمن (رئیس اوپن‌اِی‌آی) گفته شاید AGI قبل از ۲۰۲۹ بیاد. دمیس هاسابیس از گوگل دیپ‌مایند هم بازه پنج تا ده ساله رو مطرح کرده. یعنی داستان پیش‌بینی‌های جسورانه است و هیچکس دقیق نمی‌دونه کی اتفاق میافته، اما این نگرانی‌ها رو حسابی زیاد کرده!
حالا واقعاً این خطرات چقد جدیه؟! بعضیا حتی از خطر «انقراض بشر» حرف زدن! یه گزارش مهم که وزارت خارجه آمریکا سفارش داده بود امسال منتشر شد و رسماً هشدار داده که با این سرعت، حتی خطر نابودی نوع انسان هم هست. البته کلی کارشناس با این حرفا مخالفن. مثلاً پروفسور گری مارکوس از نیویورک گفته: «اینکه بگیم انسان‌ها بزودی منقرض می‌شن خیلی بعیده، چون هنوز کلی مشکل اساسی مثل خطاهای استدلال یا توهم تو هوش مصنوعی حل نشده.» خلاصه، حرفاش رو بیشتر جنبه بازاریابی دونست تا واقعیت.
از اونور موضوع پیدا کردن شغل هم ترسناک شده. داریو آمودی (مدیرعامل آنتروپیک – یه شرکت معروف هوش مصنوعی) گفته: «هوش مصنوعی می‌تونه تا چند سال آینده نصف کارهای دفتری سطح پایین رو حذف کنه و نرخ بیکاری رو تا ۲۰٪ برسونه!» یعنی بیخودی نیست که بچه‌ها یکی یکی، درس رو ول می‌کنن و می‌رن دنبال کار یا استارتاپ خودشون.
این وسط کلی نمونه هم هست: بنیانگذاران شرکت‌هایی مثل Anysphere و Mercor دانشگاه رو ول کردن و باهاش کلی سرمایه جمع کردن. یه گروه دانشجویی هم dashCrystal رو راه انداختن که هدفش خودکارسازی طراحی الکترونیکه (خلاصه هر کی یه کاری می‌کنه دیگه).
اما بیاید واقع‌بین باشیم: ول کردن دانشگاه مثل بازی نیست و مشکلات خودش رو داره. داده‌های Pew Research Center نشون می‌ده جوونایی که مدرک لیسانس به بالا دارن، دست‌کم ۲۰ هزار دلار بیشتر از بقیه حقوق می‌گیرن. حالا فکر کن اگه شغلای ورودی کمتر شه، این مدرکه مهم‌تر هم میشه!
حتی سرمایه‌گذارهای باتجربه مثل پاول گراهام (یکی از بنیانگذاران وای کامبیناتور که یکی از مهم‌ترین مراکز شتاب‌دهنده استارتاپ‌هاست) هم گفتن: «برای راه انداختن استارتاپ یا کار تو یه استارتاپ، دانشگاه رو ول نکن!» خود آلیس بلر هم یه نصیحت دوستانه داده: «ول کردن دانشگاه زود کار آسونی نیست و خیلی سخت و طاقت‌فرساست. من فقط به آدمای واقعاً قوی و آماده توصیه می‌کنم این کار رو بکنن.»
در کل داستان آلیس و دوستاش نشون می‌ده که عصر هوش مصنوعی واقعاً داره طرز فکر و استرسای نسل جدید رو زیر و رو می‌کنه؛ بعضیا ماجراجو می‌شن و درس رو ول می‌کنن، بعضیا هنوز دلشون با مدرکه و خیلیا هم مونده‌ن نقشه آینده‌شون رو چطور بکشن. به هر حال، هیجان و نگرانی دور هوش مصنوعی یه چیزی‌ه که فعلاً قرار نیست کم شه!
منبع: +
