بیا با هم یه موضوع خیلی مهم و کمتر مطرح‌شده رو بررسی کنیم: زیرنویس و مخصوصاً اون بخش‌هایی که فقط حرف‌ها رو نشون نمی‌دن، بلکه صداهای غیرکلامی یا همون اطلاعات غیرگفتاری (NSI) توی ویدیوها رو هم پوشش می‌دن. اطلاعات غیرگفتاری یعنی صداهایی مثل خنده، صدای زنگ، صدای بارون، یا حتی چیزهایی مثل موسیقی، گریه و خلاصه هر چیزی غیر از دیالوگ‌های معمولی. اینا اتفاقاً برای افرادی که ناشنوا یا کم‌شنوا هستن (که بهشون DHH هم میگن)، خیلی مهمه تا تجربه‌شون از ویدیوها فقط خلاصه به خوندن دیالوگ نباشه.
حالا، توی این مقاله اومدن یه نگاه جامع به وضعیت فعلی زیرنویس کردن این اطلاعات غیرگفتاری انداختن و همه چی رو بررسی کردن: از تحقیقات دانشگاهی گرفته تا تجربیات حرفه‌ای زیرنویس‌گذارها و حتی سلایق خود افرادی که از این زیرنویس‌ها استفاده می‌کنن. هدفشون هم این بوده که ببینن الان چه چالش‌ها و فرصت‌هایی وجود داره و اصلاً چی کار میشه کرد تا همه چی بهتر بشه.
روش تحقیق‌شون اینطوری بوده که اول رفتن سراغ یه عالمه مقاله—یعنی دقیقاً 1276 تا مقاله رو غربال کردن! از بین همه اینا، ۳۶ تا مقاله که به موضوعشون مربوط‌تر بود، انتخاب کردن و عمیق‌تر روشون کار کردن. بعدش سراغ افراد DHH رفتن و یه نظرسنجی آنلاین گرفتن که 168 نفر شرکت کرده بودن. تازه، با ۱۵ نفرشون هم مصاحبه‌ی نیمه‌ساختارمند انجام دادن (یعنی مصاحبه‌های منعطف که یه‌سری سؤال اصلی دارن ولی می‌تونن وارد بحث‌های جالب دیگه‌ای هم بشن). علاوه بر اینا، با ۵ نفر از زیرنویس‌گذارهای حرفه‌ای هم نشست و گفت‌وگو داشتن.
خب حالا چه چیزایی فهمیدن؟ یکی از نکات خیلی مهم اینه که کلی چالش وجود داره. هم برای کاربرها و هم برای کسانی که زیرنویس رو می‌نویسن. مثلاً بعضی از زیرنویس‌ها یا اطلاعات غیرکلامی رو کامل نشون نمی‌دن یا خیلی خلاصه و غیرقابل‌درک می‌نویسن یا اصلاً جا می‌ندازن. خیلی وقتا کاربرها دوست دارن خودشون انتخاب کنن که کدوم صداها و اتفاقات اضافه توی زیرنویس باشه یا نه! (مثلاً کسی دوست نداره زیرنویس صدای پرنده توی جنگل رو ببینه، یکی دیگه خیلی لذتش می‌بره). دیگه اینکه هنوز بین تئوری توی تحقیقات و چیزی که واقعاً برای کاربرا« کار می‌کنه، فاصله هست.
توی تحقیقات اخیر دارن تلاش می‌کنن از روش‌های جدید استفاده کنن. مثلاً دنبال این هستن که گزینه‌های بیشتری به کاربرا بدن یا زیرنویس‌ها رو هوشمندتر کنن؛ یا میگن باید روش تحقیق رو عوض کنن و بیشتر با خود جامعه‌ی ناشنوا و کم‌شنوا مستقیم صحبت کنن تا نیازهای واقعی‌شون رو پیدا کنن. تازه، حرفه‌ای‌ها (یعنی اونایی که کارشون زیرنویس‌نویسیه) هم چالش‌ها و مشکلات خودشون رو دارن؛ از جمله اینکه گاهی واقعاً سخته یک صدارو نوشتاری منتقل کرد یا بعضی جاها ابزار و زمان کافی ندارن.
در کل، آینده‌ی زیرنویس غیرگفتاری کلی فرصت داره؛ از امکانات فنی جدید گرفته تا تاثیر گرفتن از سلیقه‌ی خود مخاطب و تقویت حضور جامعه‌ی DHH توی روند ساخت زیرنویس‌ها. خلاصه اینکه این حوزه یه جورایی نقطه تلاقی تکنولوژی، تجربه شخصی کاربر و همدلی با جمعیت ناشنوا و کم‌شنواست و اگه همه با هم همکاری کنن میشه تجربه‌‌ی تماشای ویدیوها رو برای همه خیلی خیلی بهتر کرد!
منبع: +
