خب بچه‌ها، بیاید یه موضوع جالب رو با هم بررسی کنیم! حتماً شنیدید که پدر و مادرها همیشه میگن: “برو درس بخون! ما میخوایم تو موفق بشی!” ولی واقعاً این آرزوها و امیدهای پدر و مادرها برای درس و تحصیل، چه اثری روی خودِ بچه‌ها، نمره‌های ریاضیشون و حتی احساسات و رفتار اجتماعیشون داره؟
یه تحقیق جدید توی چین با کلی بچه کلاس چهارمی (۳۹۹۵ نفر! تقریباً نصفشون دختر بودن) انجام شده تا این قضیه رو قشنگ بررسی کنه. داستان از این قراره که پژوهشگرها می‌خواستن بفهمن: اون چیزی که بچه‌ها “فکر می‌کنن” پدر و مادرشون برای درس خوندن اونا می‌خوان (یعنی آرزوها و انتظارات تحصیلی که از پدر و مادر برداشت می‌کنن)، چطور ممکنه رو آرزوهای خود بچه‌ها برای آینده تحصیلی، نمرات ریاضی و حتی مهارت‌های اجتماعی-هیجانی (که معروفن به SEC. یعنی مثلاً اینکه بچه بتونه احساساتشو مدیریت کنه و با بقیه خوب ارتباط بگیره) اثر بذاره.
حالا یه موضوع باحال این وسط بود: نقش باور داشتن بچه‌ها به خودشون توی ریاضی! (یعنی اینکه “من می‌تونم توی ریاضی موفق باشم”.) همینو بهش میگن “math self-beliefs”. خب شاید فکر کنین این ذهنیت فقط توی نمره ریاضی بچه اثر داره، ولی جالبه که روی کل زندگی مدرسه و حتی احساساتشون تاثیر میذاره!
توی این تحقیق، پرسشنامه‌هایی داده بودن به بچه‌ها تا هم اطلاعات فردیشون رو بگیرن، هم بفهمن نسبت به ریاضی چه احساسی دارن، و هم بهشون یه تست ریاضی هم دادن. بعداً با مدل‌سازی آماری بسیار باکلاس (به این روش میگن Structural Equation Modeling، مدل‌سازی معادلات ساختاری. یعنی یه مدل ریاضی که روابط بین فاکتورها رو خیلی دقیق بررسی می‌کنه!) اومدن این داده‌ها رو آنالیز کردن.
حالا نتایج چی شد؟
-
هرچی بچه‌ها فکر می‌کردن پدر و مادرشون بیشتر براشون آرزوی موفقیت در مدرسه دارن، هم باورشون به خودشون توی ریاضی بیشتر میشد (ضریب تاثیر 0.13 بود، که رقم کم‌نظیری حساب میشه!)، هم خودشون بیشتر آرزوی تحصیلی داشتن (0.25)، هم نمرات ریاضیشون بهتر بود (0.26)، و هم مهارت اجتماعی-هیجانی‌شون قوی‌تر میشد (0.14).
-
و جالب‌تر از همه، هرچی بچه‌ها بیشتر به خودشون توی ریاضی باور داشتن، هم آرزوهاشون بزرگ‌تر میشد (0.29)، هم نمرات ریاضیشون بهترتر میشد (0.45)، و هم تو زمینه اجتماعی-هیجانی حسابی رشد می‌کردن (بازم 0.45).
یعنی چی؟ یعنی حتی اگه آرزوی مامان و باباها مستقیم روی درس و زندگی اجتماعی بچه‌ها تاثیر بذاره، ولی اصل داستان، “باور پیدا کردن بچه‌ها به خودشونه”. یعنی وقتی پدر و مادر نشون میدن که امید و آرزو دارن، بچه هم خودش به خودش ایمان میاره و این، موتور پیشرفت واقعیشه!
حالا به زبون ساده، اگه می‌خواید بچه‌هاتون هم نمره ریاضی بترکونن، هم توی اجتماع حرفی برای گفتن داشته باشن و هم برای آینده‌شون کلی آرزو بچینن، اول از همه کمکشون کنید که به خودشون ایمان بیارن! مخصوصاً توی درس‌هایی مثل ریاضی 😁
منبع: +
