همه‌مون شنیدیم که ریاضی برای خیلی از دانش‌آموزها یه غول بی‌شاخ‌ودم حساب میشه و تو بیشتر کشورها کلی باهاش مشکل دارن. ولی یه خبر خوب هم هست: تحقیقات نشون داده وقتی پدر و مادرها واقعاً تو درس خوندن بچه‌ها نقش پررنگی داشته باشن، نمره‌های ریاضی کلی بهتر میشه! ولی خب، ظاهراً تو نیجریه هنوز اونجوری که باید و شاید، مامان‌باباها پا جلو نذاشتن و خیلی درباره اینکه کمک پدر و مادر تو ریاضی چه تأثیری داره، تحقیقی انجام نشده بوده.
یه تیم پژوهشی تو نیجریه اومدن و یه تحقیق درست و حسابی راه انداختن تا دقیق بررسی کنن این دخالت (البته از نوع مثبت!) والدین چه تأثیری رو نمرات دانش‌آموزها تو ریاضی می‌ذاره و روی اعتماد به نفس ریاضیشون (self-efficacy یعنی اینکه بچه‌ها خودشون رو چقدر باور دارن که از پس درس ریاضی بر میان) تاثیر داره یا نه.
خلاصه بیانش کنم: ۵۱ تا دانش‌آموز پایه پنجم (که همشون از دو تا مدرسه خصوصی تو منطقه آموزشی لاگوس III انتخاب شده بودن) توی این تحقیق شرکت کردن. میدونین که لاگوس اسم بزرگ‌ترین شهر نیجریه‌ست، پس این تحقیق واقعاً جدی بوده! این ۵۱ نفر، ۱۷ تا پسر بودن و ۳۴ تا دختر، سنشونم تقریباً همه دور و بر ۱۱ سال بود.
حالا چکار کردن؟ به طور تصادفی یکی از مدارس شد «گروه مداخله» (یعنی همون کسایی که والدینشون قرار بود فعالانه درگیر ماجرا بشن) و اون یکی مدرسه «گروه کنترل» که مثل همیشه می‌موندن. برای گروه مداخله، سه جور همراهی از سمت خانواده اجرا شد:
🔸 ایجاد ساختار تو خونه: یعنی والدین یه برنامه منظم برای مطالعه بچه‌ها چیدن.
🔸 نظارت مأموریتی پدر و مادر: یعنی حواسشون بیشتر از همیشه به تکالیف بود و پشت بچه‌ها وایسادن.
🔸 ارتباط مدرسه و خانواده: یعنی معلم و والدین تو ارتباط موندن و با هم درباره پیشرفت دانش‌آموزها حرف می‌زدن.
گروه کنترل (مدرسه دوم) هیچ کدوم از اینا رو تجربه نکردن. یعنی والدینشون همون روال همیشگی رو داشتن.
برای اینکه نتایج رو عادلانه حساب کنن، داده‌ها رو با روش آماری ANCOVA (تحلیل کوواریانس، یعنی یه مدل ریاضی برای مقایسه دقیق دو گروه با در نظر گرفتن تفاوت‌های قبلی) و t-test مستقل (یه جور آزمون آماری برای چک کردن اینکه دو گروه با هم فرق دارن یا نه) بررسی کردن.
حالا نتیجه چی شد؟ خب، نتیجه‌ها یه پیام جالب داشتن!
✅ اون گروهی که والدینشون بیشتر کمکشون کردن، نمره‌های ریاضیشون خیلی بهتر شد. یعنی دخالت مثبت مامان‌باباها واقعاً مؤثر بود.
❌ اما جالب اینجاست: این دخالت باعث نشد بچه‌ها نسبت به خودشون خیلی حس بهتری تو ریاضی پیدا کنن (یعنی self-efficacy خیلی بالا نرفت). انگار بچه‌ها هنوز باور نداشتن خودشون بلدن، حتی اگه نمره‌شون بالا رفته باشه!
این تحقیق نشون داده که اگر تو کشورهایی مثل نیجریه والدین خودشون رو تو جریان پیشرفت درسی بچه‌ها دخالت بدن، واقعاً می‌تونن نمره‌هاشون رو بهتر کنن. اما هنوز یه چالش باقیه: باید راهی پیدا کرد که خودباوری ریاضی بچه‌ها هم بره بالا، نه اینکه فقط نمره بیاد بالا ولی اعتماد به نفس همون قبلی بمونه.
در کل، این داستان میگه که حضور پدر و مادر تو تحصیل بچه‌ها واقعاً تاثیرگذاره. شاید فقط کافیه با مدرسه بیشتر در تماس باشیم و به بچه‌هامون یه برنامه منظم بدیم—همین می‌تونه مسیر موفقیت رو خیلی آسون‌تر کنه!
منبع: +
