راستش این روزا دیگه همه جا صحبت از هوش مصنوعیه، مخصوصاً تو پزشکیا. یه بخشی از هوش مصنوعی به اسم “سیستم تشخیص با کمک هوش مصنوعی” (AIADS) هست که داره توی پاتولوژی، یعنی همون بررسی نمونههای بدن برای تشخیص بیماری، حسابی سر و صدا کرده. مثلاً فرض کنین هوش مصنوعی بیاد کنار پاتولوژیستها (آدمایی که کارشون همین تشخیصه) بشینه و کمکشون کنه دقیقتر و سریعتر بفهمن چه خبره.
حالا مشکل چیه؟ اینکه خود پاتولوژیستها اصلاً چه نظری درباره این سیستمها دارن؟ قبولش دارن؟ دوست دارن استفاده کنن یا نه؟ یه تیم تحقیقاتی اومده دقیقاً همینو بررسی کنه، چون هنوز تحقیقات درست و حسابی در این زمینه خیلی کم بوده.
این محققها (که اسماشون زیاد مهم نیست خود مقاله گفته: Zichen Ye و همکاراش) اومدن یه نظرسنجی آنلاین بزرگ راه انداختن و از 224 تا پاتولوژیست تو همه جای کشورشون پرسیدن که چقدر با این هوش مصنوعی آشنان، نظرشون چیه و اصلاً حاضرن استفاده کنن یا نه. سوالا تو پنج درجه بودن؛ مثلاً از اصلاً تا کاملاً موافقم (این رو بهش میگن مقیاس لیکرت – یعنی همون سنجش با چند تا انتخاب از خیلی مخالف تا خیلی موافق).
نکات جالب این تحقیق رو داشته باشین:
- فقط 85 نفر (یعنی حدود 38٪) تا حالا واقعاً از این سیستمهای هوش مصنوعی استفاده کردن. یعنی اکثراً هنوز باهاش سر و کار نداشتن.
- پاتولوژیستهایی که تجربه داشتن، هم اطلاعاتشون درباره هوش مصنوعی بالاتر بود، هم برخوردشون مثبتتر بود.
- میانگین امتیازها برای دانش (3.42 از 5)، نگرش (3.48) و «میل به استفاده» (3.47) بود. خلاصه نه خیلی عالی، نه خیلی پایین.
جالبتر اینه که بیشتر از 80٪ پاتولوژیستها کلاً با استفاده از AIADS تو کارهاشون موافق بودن. چرا؟ چون کمک میکنه سرعت کار بره بالا و حجم فشار کاری بیاد پایین (کلاً پاتولوژی کار سخت و شلوغیه!).
اما خب، همه هم خوشحال نیستن! مهمترین نگرانیشون این بود که “آیا واقعاً این سیستمهای هوش مصنوعی دقیق تشخیص میدن یا نه؟” یعنی میگن هنوز کامل بهش اعتماد ندارن.
یه نکته باحال اینجا اینه که، بررسی مدل لجستیک رگرسیون (یعنی روشی واسه پیشبینی اینکه چه کسایی چی رو انتخاب میکنن – مثلاً نگرش کی مثبتتره) نشون داد اونهایی که قبلاً تجربه کار با AIADS نداشتن، اتفاقاً بیشتر علاقه دارن ازش استفاده کنن (احتمالش 2.5 برابر بیشتره!). شاید چون هنوز ندیدن چالشاش رو!
همچنین، هر چی دانش و نگرش مثبتتر باشه، تمایل به استفاده هم بیشتره. (یعنی بلد بودن درباره این سیستمها و خوشبین بودن، هر دو کمک میکنه آدم بخواد واقعا امتحانشون کنه.)
یه تحلیل جالب دیگه (بهش میگن “تحلیل میانجی” – که ببینن یه چیزی (مثلاً نگرش ذهنی) چطور توی رابطه بین دانش و عملکرد نقش داره) نشون داد برای کسایی که از AIADS استفاده کرده بودن، نگرش مثبته که کار رو راه میندازه؛ یعنی اثر دانش روی قصد استفاده تا حدود 59٪ توسط نگرش منتقل میشه.
پس خلاصه حرف تحقیق اینه: بیشتر پاتولوژیستها دوست دارن از سیستمهای تشخیص با هوش مصنوعی کمک بگیرن، ولی هنوز باید دقتش بهتر بشه تا دلشون قرصتر شه. برای اینکه این سیستمها همهگیر شن، لازمه هم اطلاعات پاتولوژیستها دربارهشون بیشتر بشه، هم تجربه کاربریشون بهتر و راحتتر شه، هم نگرش مثبت نسبت بهش تقویت بشه.
اگه دوست دارین هوش مصنوعی توی تشخیص بیماری کمکتون کنه، حتماً سعی کنین دربارهش بیشتر یاد بگیرین؛ بعد میبینین خودتون هم رغبت پیدا میکنین استفاده کنین!
منبع: +
