خب بچه‌ها، داستان این مقاله درباره اینه که اگه ما بیایم و ارزیابی همتایان (Peer assessment یعنی هر دانشجو بیاد نظرش رو یا نقدش رو روی پاسخ‌های بقیه بده) رو به تست‌های چهارگزینه‌ای یا همون MCQها اضافه کنیم، چه اتفاقی میفته؟ یعنی به‌جای فقط زدن گزینه‌ها، بچه‌ها به جواب بقیه هم نگاه کنن و حتی مثلاً نظر خودشون رو در مورد اون جواب‌ها بنویسن.
حالا قضیه از این قراره: تو این تحقیق، صدتا دانشجوی رشته‌های علوم رو به سه گروه تقسیم کردن. گروه اول فقط تست معمولی دادن؛ یعنی همون مدل رایج که فقط جواب می‌دی و میری سراغ بعدی. گروه دوم، جواب خودشون رو می‌دادن و علاوه‌بر اون، باید توضیحی که یه همکلاسی فرضی نوشته بود رو می‌خوندن و مثلاً موافقت یا مخالفتشون رو با اون توضیح مشخص می‌کردن (مثلاً با نمره‌دادن). گروه سوم یه مرحله بیشتر داشت: اینا باید بعد از خوندن توضیح اون همکلاسی فرضی، علاوه‌بر نظر دادن، یه بازخورد یا توضیح کتبی براش می‌نوشتن.
کل فرایند تو یه پلتفرم آنلاین برگزار شد و دانشجوها باید اول به ۴ تا سؤال آزمایشی جواب می‌دادن و بعدشم ۵ تا سؤال دیگه داشتن که هدفش این بود که ببینن آیا خلاصهٔ یادگیری و انتقال دانش اتفاق افتاده یا نه (سؤالات انتقالی یعنی سؤالاتی که ببینه می‌تونن چیزی که یاد گرفتن رو تو شرایط جدید استفاده کنن یا نه).
نتایج چی شد؟ اونایی که تو گروه دوم و سوم بودن (یعنی Peer Assessment داشتن)، بین پاسخ اول و پاسخی که بعد از دیدن و فکر درباره کار همتای فرضی می‌نوشتن، پیشرفت چشمگیر نشون دادن؛ به زبان ساده، همون لحظه بهتر عمل کردن. حتی رفتن سراغ داده‌ها نشون داد اونایی که باید بازخورد کتبی می‌دادن (گروه سوم)، مخصوصاً اونایی که اول کار ضعیف‌تر بودن، خیلی بیشتر بهبود داشتن. اما یه نکته: تو سؤالات انتقالی هیچ فرقی بین گروه کنترل و بقیه نبود! یعنی هنوز نمی‌تونستن چیزایی که یاد گرفتن رو یه جوری تو موقعیت جدید به کار ببرن.
یه نکته مهم دیگه هم این بود که کار با Peer Assessment وقت‌گیرتره، مخصوصاً اون گروه سومی که باید نظر می‌نوشتن؛ یعنی زمان انجام کارهاشون بیشتر طول کشید.
نتیجه‌گیری مقاله خیلی جالب بود: می‌گه خب بله، اضافه‌کردن ارزیابی همتایان و مخصوصاً مجبور بودن که بازخورد کتبی بنویسی، باعث میشه بچه‌ها تو همون تست چهارگزینه‌ای بهتر عمل کنن (یعنی بلافاصله نتیجه‌شون بهتر میشه). اما هیچ تغییر خاصی تو یادگیری مفهومی طولانی‌مدت یا توانایی منتقل کردن یادگیری‌شون به شرایط جدید دیده نشد. تازه، کار هم وقت‌گیرتر شد و این تو شرایطی که وقت کلاسیا محدوده خودش یه نکته منفیه.
در کل، گفته که خوبه این روش رو بیشتر بررسی کنیم تا بفهمیم دقیقاً تو چه شرایطی می‌تونه به درد بخوره یا واقعاً اثر موندگارتری داشته باشه یا نه. پس اگه مدرس هستین یا از این testها زیاد تو کارتون استفاده می‌کنین، حواستون باشه که این جور قاطی‌کردن رشد فوری میاره اما شاید جواب بلندمدت نده و کلی هم وقتتون رو بگیره!
منبع: +
