اگه دانشجوی خارجی باشی و توی یه کشور جدید زندگی کنی، خوب می‌دونی زندگی گاهی چقدر سخت و استرسی میشه. این داستان واسه خیلی از دانشجویای چینی که تو کره جنوبی درس می‌خونن هم هست. یه تحقیق جالب اومده بررسی کنه که ورزش کردن چه تاثیری روی افسردگی این بچه‌ها داره و چرا این تاثیر مهمه.
اول از همه، بدونیم موضوع از کجا شروع شد؟
محقق‌ها اومدن یکی از تئوری‌های معروف روانشناسی رو دست گرفتند به اسم “Social Cognitive Theory” یا همون نظریه شناختی-اجتماعی که به سادگی یعنی رفتار و افکارمون یه جورایی از روابط اجتماعی و باوری که نسبت به خودمون داریم، تاثیر می‌گیرن.
حالا چی بررسی کردن؟
توی این تحقیق ۹۰۳ دانشجوی بین‌المللی از دو تا دانشگاه توی کره جنوبی شرکت کردن. براشون یه سری پرسشنامه استاندارد فرستادن (پرسشنامه همون سوال‌های روتین و آزمایشیه که برای گرفتن یه عالمه اطلاعات از آدم‌هاست) و بعدش همه‌ی داده‌ها رو با یه نرم‌افزار معروف به اسم SPSS (یه ابزار حساب و کتاب داده‌ها!) تجزیه و تحلیل کردن. خلاصه انواع آمار و تحلیل رو زدن تا ته ماجرا رو دربیارن.
حالا نتیجه‌ها چی بودن؟ بذار روراست بگم:
1- هرچی دانشجوها بیشتر ورزش می‌کردن، سطح افسردگیشون کمتر بود! یعنی رابطه معکوس و قابل لمس بین ورزش و حال بد روحی بود.
2- یه نکته باحال‌تر اینجا بود: ورزش کردن باعث بالا رفتن اعتمادبه‌نفس یا همون self-efficacyشون می‌شد (Self-efficacy یعنی اینکه آدم احساس کنه می‌تونه از پس کارا و چالش‌هاش بربیاد). وقتی اعتماد به نفس بالا می‌رفت، افسردگی هم پایین‌تر میومد. پس نتیجه؟ ورزش غیر مستقیم هم از طریق تقویت اعتماد به نفس حال روحی رو بهتر می‌کنه!
3- در ضمن حمایت اجتماعی (یعنی اینکه دور و بریات، مثلا دوستات یا فامیل، هوات رو داشته باشن) باعث می‌شد تاثیر ورزش روی کاهش افسردگی حتی قوی‌تر باشه. یعنی کسایی که خانواده، دوستان یا حتی هم‌کلاسی هاشون حمایتشون می‌کردن، با ورزش خیلی راحت‌تر حالشون خوب می‌شد.
حالا چرا این چیزا مهمه؟
تحقیق یک نکته مهم رو روشن کرد: برای دانشجوهایی که تو غربت و دور از خونه دارن زندگی می‌کنن، فقط ورزش کردن کافی نیست؛ نیاز به اعتماد به نفس و حمایت اجتماعی هم دارن. اگه این دوتا رو با هم قاطی کنی با ورزش، تاثیر ضدافسردگیش چند برابر میشه!
یعنی مثلا اگه دانشگاه‌ها برنامه ورزش دسته‌جمعی بذارن و یه جوری محیط رو رفاقتی‌تر کنن که همه همدیگه رو ساپورت کنن (همین حمایت اجتماعی!)، خیلی بیشتر می‌تونه به حال خوب بچه‌ها کمک کنه. خلاصه، خود ورزش کلی فایده داره، ولی اگه اعتماد به نفس هم باشه و دوستا هم دور و برت باشن، تاثیرش تو خفن‌ترین حالتشه!
این مدل بررسیا نشون میده که برای حفظ سلامت روان دانشجوهای خارجی باید روی هر سه تا مورد (ورزش، اعتماد به نفس و حمایت اجتماعی) همزمان کار کرد. تازه همین چیزها رو میشه تو کشورای دیگه یا برای گروه‌های دیگه هم امتحان کرد. به قول خودمون: یا ورزش، یا رفاقت، یا باهمشون، خلاصه غم نباید جایی بین ما بمونه!
منبع: +
