خب دوستا، امروز می‌خوام درباره یه تحقیق جالب حرف بزنم که اومده چک کرده ببینه روش‌هایی که تو آزمایشگاه جواب میده، تو مدارس واقعی هم کار می‌کنه یا نه. موضوع اصلیش درباره «مرور فعالانه» و «تمرین پخش‌شده» بود. حالا اینا یعنی چی؟
مرور فعالانه basically یعنی به‌جای اینکه فقط دوباره مطالب رو بخونی، از خودت سوال بپرسی و سعی کنی جواب رو یادت بیاری. مثل اینکه معلم ازت امتحان بگیره یا فلش‌کارت بسازی. تمرین پخش‌شده (distributed practice) هم یعنی زمان بین دفعات مطالعه رو زیاد کنی، مثلاً امروز تاریخ بخونی، بعد یه هفته دیگه دوباره سراغش بری. اینجوری ذهن فرصت داره مطالب رو عمیق‌تر نگه داره.
محقق‌ها اومدن مدرسه‌ای رو انتخاب کردن و بچه‌های کلاس پنجم رو وارد داستان کردن. اونها دو تا روش رو امتحان کردن: یکی مرور فعالانه با آزمونایی که هر بار کودک به جواب درست می‌رسید تا ۱۰۰٪ جواب‌ها رو یاد بگیره و درست بگه (دقیقاً یعنی اینکه هر سوال رو انقدر کار میکنن تا بالاخره درستش رو یاد بگیرن). دوم، فاصله‌گذاری بین هر بار مطالعه؛ یعنی بین بار اول که متن تاریخ رو خوندن و بار دومش، یه فاصله گذاشتن.
نتیجه چی شد؟ کارایی که با آزمون و فیدبک (یعنی همون بازخورد: معلم بهت میگه درست گفتی یا نه) همراه بود خیلی بهتر از فقط دوباره خوندن متن جواب داده. یعنی بچه‌هایی که سوال جواب کردن و هر بار یادگرفتن تا آخر درستش کنن، بهتر یاد گرفتن. اما جالبه بدونی این فاصله‌گذاری که فکر می‌کردن کلی جواب بده، اینجا تاثیر خاصی نداشته. بچه‌ها تقریباً فرق خاصی ندیدن که بین دفعات مطالعه فاصله افتاده باشه یا نه.
خلاصه این تحقیق به معلم‌ها و ماها میگه: مرور فعالانه با سوال‌پرسیدن و بازخورد گرفتن حسابی می‌تونه یادگیری بهتر و عمیق‌تر بسازه، ولی اینکه فقط زمان مطالعه رو فاصله بندازی شاید همیشه موثر نباشه ـ حداقل تو این تحقیق اینجوری بوده. پس لازمه راه‌های دیگه برای تمرین پخش‌شده امتحان بشه، شاید مدل بهتری پیدا کنیم.
در نهایت، تاکید داشتن که هی این نکته‌ها رو باید بیشتر پخش کرد تا همه، هم معلما و هم خود دانش‌آموزها، بتونن از روش‌های علمی و درست برای یادگیری بهتر استفاده کنن. پس دفعه بعد که داری درس می‌خونی، به‌جای فقط بازخوانی، خودت رو بسنج، سوال کن از خودت و بازخورد بگیر. همین باعث میشه بیشتر و بهتر تو ذهنت بمونه!
منبع: +
