اگه یه کم اخبار سلامت آمریکا رو دنبال کرده باشی، حتماً می‌دونی که خیلی از آمریکایی‌ها اصلاً تغذیه سالمی ندارن. این نه فقط یه شوخی ساده است، واقعاً رژیم پر از قند، نمک و چربی‌های اشباع‌شده باعث میشه کلی‌شون به بیماری‌هایی مثل دیابت، بیماری قلبی و مشکلات کلیوی دچار بشن؛ اینا هم جزء بزرگ‌ترین دلایل مرگ و میر تو آمریکا حساب می‌شن.
حالا قضیه چیه؟ چند روز پیش رابرت اف کندی جونیور (که مسئول وزارت بهداشت آمریکاست) یه راه حل برای وضع بد تغذیه پیشنهاد داد. خودش با همکاری لیندا مک‌ماهون (وزیر آموزش) گفته که باید پزشکی‌ها رو مجبور کنن بیشتر درباره تغذیه توی درس‌هاشون صحبت کنن. مثلاً گفته: “دارم با لیندا روی این کار می‌کنم که پزشکی‌ها رو مجبور کنیم تغذیه رو وارد آموزش پزشکی کنن.”
حرف جالبیه، نه؟ حتی وزارت بهداشت آمریکا با انتشار یه بیانیه گفته که آموزش تغذیه برای دانشجوهای پزشکی باید جدی‌تر بشه. خود کندی تو ویدیو هم گفته: “اگه بتونیم تغذیه و سبک زندگی‌مون رو تغییر بدیم، می‌تونیم همه این بیماری‌های مزمن رو کنترل یا حتی برعکس کنیم. و برای این کار، آموزش تغذیه باید جزو درسای اصلی پزشک‌ها باشه.”
خب، اینکه پزشک‌ها درباره تغذیه بیشتر بدونن واقعاً خوبه، چون بیماری‌های بزرگی مثل سکته قلبی و مغزی واقعاً یه عالمه از مرگ‌ومیرها رو رقم میزنن؛ طبق آمار مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها (CDC)، این دوتا عامل حدود یک‌سوم فوت‌ها رو باعث می‌شن! اخبار پزشکی هم کلی تاییدش می‌کنن. خود انجمن پزشکی آمریکا هم گفته آموزش مبتنی بر شواهد درباره تغذیه یه جورایی لازم و واجبه تا پزشکا بتونن وضعیت بیمارا رو بهتر کنن.
ولی قضیه اینجاست که آموزش تغذیه تو داروسازی و پزشکی کاملاً صفر نیست! برعکس، توی همین چند سال اخیر میزان آموزش تغذیه تو برنامه‌هاشون بیشتر هم شده؛ البته شاید مثل قبل تو کلاس تئوری نباشه و بیشتر به صورت “تجربه‌های ترکیبی” یا کاملاً عملی باشه که دانشجو بهتر بفهمه تو زندگی واقعی چه خبره.
حالا خود کندی به یه آمار قدیمی اشاره می‌کنه که مثلاً میگه دانشجوی پزشکی سالی فقط یه ساعت آموزش تغذیه دارن، اما این حرف رو انجمن کالج‌های پزشکی آمریکا یه جورایی تصحیح کرده و گفته آموزش تغذیه الان جای خودش رو تو برنامه‌های درسی دارن و بیشتر هم شده، فقط فرم کلاسیک نداره.
بعد، بحث فقط آموزش نیست؛ مسئله اصلیه دسترسی آدما به غذاهای سالمه! یعنی خیلیا می‌دونن چی باید بخورن، ولی نمی‌تونن از پس هزینه‌ش بربیان یا وقت خرید غذای سالم رو ندارن. مثلاً طبق یه نظرسنجی جدید از Pew Research Center، خیلیا گفتن که بخاطر گرونی نمی‌تونن هر چی دوست دارن، سالم و درست بخورن و حدود ۲۰ درصد گفتن رژیمشون سالم نیست.
این وسط برنامه‌هایی مثل SNAP (Supplemental Nutrition Assistance Program)، که کمک هزینه خرید غذای سالم به آدمای کم‌درآمد میده، واقعاً موثر بوده. تو سال ۲۰۲۴ فقط، این برنامه به بیش از ۴۱ میلیون نفر کمک کرد! ولی خب، طرحای دولت ترامپ باعث شده بود این برنامه حدود ۱۸۶ میلیارد دلار تو ۱۰ سال آینده کم بشه…
حتی یه برنامه مشاوره‌ای آموزش تغذیه به اسم SNAP-Ed داریم که به میلیون‌ها نفر یاد میده چطور هم سالم بخورن، هم با بودجه کم غذای مفید درست کنن. قرار شده بود همین برنامه هم حذف بشه!
یه نکته مهم دیگه هم هست: مسئله فقط برمی‌گرده به اینکه پزشک‌ها تغذیه بدونن یا نه؟ واقعاً نه! خیلیا معتقدن بهتره دسترسی به خدمات درمانی رو هم راحت‌تر کنن، یعنی “Universal health care” یا بیمه سلامت همگانی که همه بدون نگرانی از قرض و بدهی برن دکتر، باعث میشه امید به زندگی بیشتر بشه و کلی از فشار بیماری‌های مزمن کاسته بشه. آمارها هم نشون میدن که الان حدود ۴۰٪ بزرگسالای آمریکایی بدهی درمانی دارن! و خب با کاهش بودجه فدرال طبق طرحای جدید، ممکنه ۱۶ میلیون نفر تا ۲۰۳۴ بیمه‌شون رو از دست بدن، این یعنی اوضاع قراره بدتر هم بشه.
در نهایت، خیلیا میگن اگه برنامه‌های تامین اجتماعی مثل بیمه سلامتی و کمک هزینه غذایی قطع بشه، وضع بیماری و زندگی مردم خیلی بدتر میشه. پس فقط آموزش پزشک‌ها کافیه؟ قطعاً نه! باید ریشه‌ای‌تر فکر کرد تا مردم هم دسترسی به غذای سالم داشته باشن، هم نگرانی مالی نداشته باشن که اگه بیمار شدن چی میشه.
خلاصه، تا وقتی مردم دستشون به غذای خوب و خدمات درمانی درست نمی‌رسه، هر چقدر هم پزشک بلد باشه درست تغذیه چیه، مشکل حل نمیشه! این داستان اون سیب سالمه که باید برای همه باشه، نه فقط توی کتاب درسی!
منبع: +
