احتمالاً این روزها خیلی بیشتر از قبل اسم ADHD رو شنیدین. حالا بیاید یکم راحتتر توضیح بدم که اصلاً چه خبره و چرا آمار بچههایی که میگن ADHD دارن، داره روزبهروز بیشتر میشه.
ADHD یا همون اختلال کمتوجهی-بیشفعالی، یه مشکل رفتاری و ذهنیه که باعث میشه آدمها حواسپرت باشن و بعضی وقتا کنترلشون روی رفتاراشون کم شه.
اگه بدونین، تو آمریکا پارسال پژوهشگرای دولتی گفتن که بیشتر از ۱۱٪ بچهها حداقل یه بار این تشخیص رو گرفتن. حالا اگه برگردیم به ۲۰ سال پیش، یعنی سال ۲۰۰۳، فقط حدود ۸٪ بودن. یعنی تو همین مدت، کلی به جمع این بچهها اضافه شده!
حالا چرا این اتفاق افتاده؟ خب، دلایل مختلفی دارن در موردش حرف میزنن. یکیش اینه که شاید بعضی تشخیصها واقعا درست نباشه یا سرسری باشه. مثلاً میرن تو یه وبسایت آنلاین یا پیش دکتری که تخصص خاص ADHD نداره، بعد با یه ویزیت پونزده-بیست دقیقهای، میگن شما یا بچهتون ADHD داره! این اصلاً خوب نیست.
اما این همهی داستان نیست. دکتر دیدیه (Didier)، که خودش متخصص این موضوعه، میگه اتفاقاً بخش بزرگی از مشکل اینه که خیلیا هنوز تشخیص نگرفتن یا درمان هم نشدن. یعنی آدمهایی هستن که واقعاً این مشکل رو دارن، ولی اصلاً نمیدونن یا دسترسی به یک متخصص واقعی ندارن.
به قول دکتر استیفن هینشاو (Stephen Hinshaw)، که استاد روانشناسی کودک و نوجوان و متخصص ADHD در دانشگاه برکلیه، میگه: خیلی وقتا تشخیصا الکیان، چون هم سریع انجام میشن و هم کسایی میدنشون که کارشون اصلاً ADHD نیست. آدم باید بره پیش کسی که واقعاً توی این موضوع تخصص داره و براش وقت بذاره، نه همینجوری تو چند دقیقه تشخیص رو بچسبونه بهت.
در کل اگه بخوایم خلاصه کنیم، شلوغ پلوغ شدن تشخیص ADHD یه بخشیش بخاطر تمایل بیشازحد به برچسب زدن آدمها مخصوصاً تو آمریکا بالا رفته، یه بخششم واقعاً ناشی از بیتشخیصی و کمدسترسیِ کساییه که این مشکل رو دارن ولی خبر ندارن و راه به درمان ندارن.
پس اگه به این چیزا مشکوک شدیم یا با کسی روبرو شدیم که چنین وضعیتی رو داره، بهتره که دنبال یک متخصص واقعی بریم و عجلهای، با تشخیصای اینترنتی و سرسری، کسی رو بیخودی تو این دستهبندی نذاریم. چون در نهایت مهم اینه که هرکسی بتونه ارزیابی درست و تخصصی داشته باشه تا بتونه بهترین کمک رو بگیره.
منبع: +
