قرن جدید برنامه‌نویسی واقعاً یه حال دیگه گرفته! یادش به خیر قدیما همه دستی کد می‌زدن، الان قضیه خیلی فرق کرده — هوش مصنوعی، یا همون AI، اومده وسط و کلی از کار برنامه‌نویسا رو راحت‌تر و حتی شادتر کرده. مثلاً همین Generative AI که یعنی یه مدل هوش مصنوعی خودش می‌تونه برات متن یا کد تولید کنه. اما کی از این ابزارها بیشتر خوشش اومده؟
خب، برعکس چیزی که شاید فکر کنیم، برنامه‌نویسای باتجربه یا همون قدیمی‌ها، شدیداً عاشق این ابزارای جدید شدن! یعنی طبق یه نظرسنجی که پلتفرم Fastly انجام داده، اکثر برنامه‌نویسایی که بالای ۱۰ سال سابقه دارن، می‌گن کمک گرفتن از AI باعث میشه نرم‌افزارو سریع‌تر تحویل بدن. با این حال خودشون خیلی هم مراقبن، چون باید مواظب باشن خطاهای هوش مصنوعی رو جا نندازن و باید اضافه‌تر چک کنن. یعنی صرفاً همه‌کاره رو به ربات نمی‌سپارن! بیشترشون دارن هوشمندانه از ابزارهای اتوماسیون (یعنی خودکارسازی کارها با نرم‌افزار و ربات) استفاده می‌کنن.
یکی از نکته‌های جالب تحقیق اینه که تقریباً یک‌سومِ برنامه‌نویسای ارشد، بیش از نصف کاراهاشون رو با تولید کد به کمک AI انجام میدن. اما بچه‌های تازه‌کار مثل کسایی که کمتر از دو سال سابقه دارن؟ فقط ۱۳درصدشون این همه از AI استفاده می‌کنن. دلیلش هم اینه که تازه‌واردا شدیداً دوست دارن کدهاشون رو خودشون دستی بنویسن و فعلاً حسابی به اتومات کردن کارا علاقمند نشدن؛ انگار می‌خوان هنر دستشون رو نشون بدن!
یه نکته بامزه اینه که Austin Spires (سرپرست بخش تعامل با برنامه‌نویسای Fastly) میگه: “برنامه‌نویسای ارشد قرار نیست کل روز فقط کد بزنن؛ کاراشون گسترده‌تره، باید تست کنن، معماری بچینن، حتی به دیگران آموزش بدن”. کمک گرفتن از AI باعث میشه بتونن سریع‌تر نمونه اولیه بسازن و یه حال خوب بگیرن؛ همون حسی که اول اصلاً عاشق برنامه‌نویسی شدن!
جالبه بدونین بیش از ۷۰درصد همه برنامه‌نویسا (چه جوون و چه کارکُشته)، گفتن هوش مصنوعی باعث میشه شغل‌شون جذاب‌تر و باحال‌تر بشه، و بیشتر از ۳۰درصدشون واقعاً معتقدن این تاثیر شدیداً زیاد بوده! ولی تفاوت تو طرز فکرشون درباره محیط زیست هم به چشم میاد. مثلاً ۸۰درصد برنامه‌نویسای با تجربه گفتن حواسشون هست که کدهاشون چقدر مصرف انرژی داره (یعنی دوست دارن نرم‌افزاری بنویسن که منابع برق و سرور و اینا رو کمتر مصرف کنه)، در حالی که کمتر از نصف برنامه‌نویسای تازه‌کار به این موضوع فکر می‌کنن. حتی نزدیک ده‌درصد اصلاً خبر ندارن برنامه‌هاشون چقدر برق مصرف می‌کنه!
Spires یه حرف جالب دیگه هم زد: “نه کسی از ابزارای AI می‌خواد که بهمون بگن مصرف کربنشون چقدره!” (مصرف کربن یعنی اینکه یه سامانه دیجیتال چقدر باعث تولید گازهای گلخانه‌ای و آسیب به آب و هوا میشه). برنامه‌نویسای باتجربه می‌فهمن کدهاشون بعدها چطوری روی کاربرا و جامعه اثر میذاره، اما کم‌کم بچه‌ها هم اینو یاد می‌گیرن!
در آخر، با اینکه همه دارن روی لپ‌تاپ‌ها و سیستم‌های قوی کار می‌کنن و بازار اتوماسیون بدجور داغ شده، هنوز معلوم نیست این همه تغییر آخرش به ضرر ما میشه یا به نفعمون. فعلاً میشه گفت برنامه‌نویسای قدیمی دارن راهو نشون میدن و یه تعادل باحال بین سرعت و دقت برقرار کردن.
اگه اهل تکنولوژی و ابزارای جدید هستی، می‌تونی یه نگاهی هم به تلفن‌های AI، سایت‌سازهای هوشمند یا خبرهای جدید ویندوز بندازی! 😉
منبع: +
