اگه دلت می‌خواد یه نمایش عجیب و جالب آسمونی رو با چشم خودت ببینی، حواست رو جمع کن چون از یکشنبه ۲۷ مرداد ۱۴۰۴ (۱۷ آگوست ۲۰۲۵) قراره شش تا سیاره به صورت همزمان توی آسمون شب باهم جمع بشن! این داستان یه «سیاره‌پَرید» (Planet Parade) یا همون رژه سیاره‌هاست که خب، بعضیا اشتباهی بهش می‌گن «ترازش سیاره‌ای»، ولی در واقع سیاره‌ها دارن با فاصله از هم تو خطی خیالی کنار هم دیده می‌شن – نه اینکه واقعا همراستا باشن.
سیاره‌هایی که داریم درباره‌شون حرف می‌زنیم هم اینان: عطارد (Mercury)، زهره (Venus)، مشتری (Jupiter)، زحل (Saturn)، اورانوس (Uranus) و نپتون (Neptune). کلی معروف و غول و رنگارنگ! این جمع آسمونی تقریبا یک هفته ادامه داره و تا چهارشنبه ۳۰ مرداد (۲۰ آگوست) مهمونمونن.
حالا کی و کجا باید دنبالشون بگردی؟ باید یهو صبح‌ها، حدود یه ساعت مونده به طلوع خورشید، رو به سمت شرق وایستی و چشم بدوزی به آسمون. بیشتر این سیاره‌ها – منظورم زهره، مشتری و زحل هست – همین چند هفته آخیر هم تو آسمون صبحگاهی بودن. اما عطارد تازه به جمع ملحق شده و اگه خوش‌شانس باشی اونم می‌بینی، مخصوصا نزدیک افق (همون لبه‌ی پایین آسمون).
ولی حواست باشه: اورانوس و نپتون خیلی کم‌نور و دور هستن و با چشم غیرمسلح دیده نمی‌شن. اگه حال و حوصله‌ش رو داری، باید یه تلسکوپ خوب گیر بیاری تا این دوتا «غول‌های یخی» رو هم شکار کنی. (غول یخی یعنی سیاره‌هایی که خیلی بزرگن و سطح‌شون یخیه، مثل اورانوس و نپتون.)
راستی یه بخش خیلی جذاب این شو آسمونی ماه هلالیه که قراره لابه‌لای این سیاره‌ها بدرخشه! مثلاً تو ۲۷ و ۲۸ مرداد (۱۷ و ۱۸ آگوست)، ماه هلالی میاد بالای سر مشتری و زهره و خودش رو لای این ستاره‌ها نشون می‌ده. جالبیش اینه که زهره و مشتری – دوتا از پرنورترین و خوشگل‌ترین سیاره‌های شب – تازه چند روز پیش (۲۱ مرداد) خیلی نزدیک هم بودن! حالا دارن یواش‌یواش از هم فاصله می‌گیرن.
اگه خواستی عطارد رو هم خوب ببینی، بهترین زمانش صبح‌های ۲۸ و ۲۹ مرداد (۱۹ و ۲۰ آگوست) هست که ماه هلالی هم خیلی نزدیک مشتری و زهره قراره باشه. واقعاً موقعیت فوق‌العاده‌ای برای تماشاست! بعد از این تاریخ، عطارد کم‌کم غیب می‌شه و تو نور خورشید گم می‌شه.
جالبه بدونی این اتفاق‌ها دیگه هر روز نمی‌افته؛ این رژه شش‌تایی حسابی خاصه و آخرین باره تو سال ۲۰۲۵ می‌بینیمش. اگه اپلیکیشن Star Walk رو گوشیت داری، گفته که دفعه‌ی بعد قرار سال ۲۰۲۶، دو بار این رویداد بیفته – یه بار بعد از غروب تو اسفند و یه بار هم نزدیکای طلوع تو مرداد همون سال.
خلاصه، اگه تلسکوپ داری یا حتی با چشم خودت دوست داری آسمون رو تماشا کنی، این روزها رو از دست نده. می‌تونه یه بهونه خوب باشه برای سحرخیزی و لذت بردن از یه معجزه واقعی توی آسمون!
منبع: +
![This image from the NASA/ESA/CSA James Webb Space Telescope revisits one of the most iconic regions of the sky, the Hubble Ultra Deep Field, through the eyes of two of Webb’s instruments. The result is a detailed view that reveals thousands of distant galaxies, some dating back to the earliest periods of cosmic history.The field shown here, known as the MIRI Deep Imaging Survey (MIDIS) region, was observed with the three shortest-wavelength filters of Webb’s Mid-Infrared Instrument (MIRI) for nearly 100 hours in total. This included Webb's longest observation of an extragalactic field in one filter so far, producing one of the deepest views ever obtained of the Universe. Combined with data from Webb’s Near-Infrared Camera (NIRCam), this image allows astronomers to explore how galaxies formed and evolved over billions of years. These deep observations have revealed more than 2500 sources in this tiny patch of sky. Among them are hundreds of extremely red galaxies — some of which are likely massive, dust-obscured systems or evolved galaxies with mature stars that formed early in the Universe’s history. Thanks to Webb’s sharp resolution, even at mid-infrared wavelengths, researchers can resolve the structures of many of these galaxies and study how their light is distributed, shedding light on their growth and evolution. In this image, the colours that have been assigned to different kinds of infrared light highlight the fine distinctions astronomers can make with this deep data. Orange and red represent the longest mid-infrared wavelengths. The galaxies in these colours have extra features — such as high concentrations of dust, copious star formation, or an active galactic nucleus (AGN) at their centre — which emit more of this farther infrared light. Small, greenish-white galaxies are particularly distant, with high redshift. This shifts their light spectrum into the peak mid-infrared wavelengths of the data, which are depicted in white and green. Most of the galaxies in this image lack any such mid-infrared boosting features, leaving them most bright at shorter near-infrared wavelengths, which are depicted with blue and cyan colours. By returning to this legacy field first made famous by the NASA/ESA Hubble Space Telescope, Webb is continuing and expanding the deep field tradition — revealing new details, uncovering previously hidden galaxies, and offering fresh insights into the formation of the first cosmic structures. The MIRI observations were taken as part of the Webb programmes #1283 and #6511 (PI: G. Östlin). [Image Description: An area of deep space with thousands of galaxies in various shapes and sizes on a black background. Most are circles or ovals, with a few spirals. More distant galaxies are smaller, down to being mere dots, while closer galaxies are larger and some appear to be glowing. Red and orange galaxies contain more dust or more stellar activity.] Links Science paper (G. Östlin et al.) Slider Tool Pan Video Transition video (with Hubble Ultra Deep Field)](https://x-madani.com/wp-content/uploads/elementor/thumbs/unnamed-file-453-ra2iliotwxmgy5s71b2mqxpjxsfbhyosnx0bztidhg.jpg "A fresh look at a classic deep field")
