خب بیاید با هم در مورد یه موضوع جالب و البته خیلی امروزی حرف بزنیم: تاثیر اضطراب اجتماعی و احساس تنهایی روی استفاده از ایموجی تو پیام‌ها، به‌خصوص تو جمع دانشجوها!
اول یه توضیح کوچیک: اضطراب اجتماعی یا Social Anxiety یعنی اون حس استرسی که خیلیا موقع ارتباط گرفتن با آدم‌های دیگه یا پیام دادن تو جمع دارن. احساس تنهایی هم که دیگه واضحه، همون حسیه که آدم فکر می‌کنه کسی رو نداره یا هیچ‌کی نمی‌فهمتش.
حالا نکته جالب اینجاست که تقریباً ۴۰٪ از جوون‌هایی که دارن کم‌کم وارد بزرگسالی می‌شن (یعنی همین بچه‌دانشجوها!)، کلی نشونه جدی از اضطراب اجتماعی دارن. و اگه شما هم جزو اون دسته باشید، احتمالاً خوب می‌دونید که وقت پیام دادن به بقیه گاهی حسابی تنش می‌گیرید یا دوست دارید از یه راهی حس مثبت‌تون رو منتقل کنید.
حالا بریم سراغ ماجرای اصلی تحقیق. تو یه مطالعه باحال از ۱۹۱ تا دانشجو (۶۴٪ دختر بودن و همشون بین ۱۸ تا ۲۴ سال داشتن) خواستن که چندتا پیام مبهم رو تصور کنن که دارن واسه دوست‌شون می‌فرستن. پیام‌ها یا باید معنی مثبت بده یا یه جورایی منفی باشه. بعد هم می‌تونستن جواب آماده رو همون‌جوری بفرستن یا واسه تاکید بیشتر بهش یه ایموجی اضافه کنن. ایموجی هم باید از اونایی باشه که حالت چهره نشون می‌ده؛ مثلاً لبخند یا اخم و ناراحتی.
یه جسارتاً توضیح: ایموجی‌ها همین شکلک‌هایی‌ان که تو همه پیام‌رسان‌ها می‌بینیم و واقعاً نقش مهمی پیدا کردن تو انتقال حس و حال حرفا.
حالا نتایج تحقیق خیلی جالب بود! مشخص شد کسایی که سطح اضطراب اجتماعی و تنهایی‌شون بالاتر بود، بیشتر از ایموجی استفاده می‌کردن. ولی وایسا، داستان جالب‌تر هم شد: این موضوع تو دخترها خیلی قوی‌تر دیده می‌شه، مخصوصاً وقتی پیامشون معنی مثبت داره.
یعنی دخترهایی که هم اضطراب اجتماعی‌شون زیاد بود و هم احساس می‌کردن تنها هستن، موقع فرستادن پیام با معنای خوب، کلی ایموجی خوشحالی و لبخند می‌چسبوندن کنار حرفاشون! (یه کوچولو عدد و رقم از نتایج: این تفاوت معنی‌دار بود و شاخصش بتا 0.338 با p=0.003 گزارش شده – این نشون می‌ده که رابطه واقعا وجود داشته.)
اما تو پسرها اصلاً همچین رابطه‌ای دیده نشد. یعنی نه اضطراب اجتماعی و نه تنهایی باعث نشد آقایون ایموجی رو بیشتر یا کمتر کنن. (آمارش هم این بود: عدد R2=0.044 و p=0.151 که یعنی عملاً ارتباط خاصی پیدا نکردن.)
حالا شاید بپرسی چرا این چیزا مهمه؟! خب ببین، این یافته‌ها می‌تونن به ما نشون بدن که سبک ارتباطی تو فضای مجازی چقدر با دنیای واقعی فرق می‌کنه و مخصوصاً دخترها تو موقعیت‌های حساس چجوری سعی می‌کنن پیامشون رو کمتر مبهم یا منفی نشون بدن. خود محقق‌ها می‌گن شاید تو آینده بشه با همین الگوها، کسایی که بیشترین نیاز به کمک دارن رو تشخیص داد و براشون راهکار دیجیتالی‌تری پیدا کرد. مثل اینکه سیستم‌هایی طراحی بشه که به نوجوان‌ها و دانشجوهایی که اضطراب اجتماعی دارن بیشتر کمک کنه.
در کل نتیجه‌ای که می‌شه گرفت اینه که ایموجی دیگه فقط یه شکلک بامزه نیست؛ بلکه می‌تونه یه ابزار کوچیک اما مهم برای کم کردن استرس تو پیام‌های روزمره، مخصوصاً برای دخترهایی که دل‌شون می‌خواد حس مثبت‌شون رو بیشتر به دوستاشون برسونن، باشه!
منبع: +
