تا حالا به این فکر کردین که آدم‌هایی که توی کارخونه یا انبار کار می‌کنن، چقد باید هر روز بار سنگین بلند کنن یا کلی کار تکراری انجام بدن؟ باور کنین همین حرکات تکراری و فشارها باعث میشه کلی مشکل عضلانی و استخوانی براشون پیش بیاد و بعضی وقتا حتی هفته‌ها خونه‌نشین بشن تا درمان بشن.
ولی خبر خوب اینه که یه تیم خلاق از دانشگاه تگزاس آرلینگتون (یا همون UTA)، دست‌به‌کار شدن و یه چیزی ساختن به اسم «اگزواسکلتون آرنجی نرم با عملگر پنوماتیک» – خب این عبارت سخت رو همون اول توضیح بدم:
- اگزواسکلتون یعنی پوشیدنی‌ای که کمک می‌کنه برخی حرکت‌های بدن راحت‌تر انجام بشه (تقریباً مثل یه اسکلت دوم)
- عملگر پنوماتیک یعنی دستگاهی که با باد/هوا کار می‌کنه و می‌تونه یه قسمت رو تکون بده یا فشار وارد کنه.
این سیستم با یه جور سیلیکون پر شده از هوا کار می‌کنه که وقتی می‌خوای کارایی مثل بلند کردن، سر هم کردن قطعات یا حتی سوراخ‌کاری انجام بدی، مثل یه دوست نامرئی کمکت می‌کنه. اینطوری کلی از اون فشاری که به عضلاتت میاد رو کم می‌کنه. تازه فرم و وزنش هم جوریه که اصلاً اذیتت نمی‌کنه و تقریباً حسش نمی‌کنی!
یه نکته باحال‌تر اینکه این دستگاه رو طوری ساختن که با همون سیستم بادکشی (پنوماتیک) که توی خیلی از کارخونه‌ها هست، کار می‌کنه. یعنی نیاز نیست برای هر کارخونه یه زیرساخت ویژه فراهم کنن. خیلی راحت قابل نصب و استفاده‌ست.
بیاین یه کم وارد جزئیات بشیم: این پروژه رو کلی آدم باحال و کاربلد انجام دادن؛ مثل دکتر محمودور رحمان (استاد مهندسی)، موتو ویجسوندرا (رئیس بخش فناوری زیست‌پزشکی توی همون موسسه)، ویشه اریل، و اشوارا پراساد سرینهار. هدفشون این بوده که قبل اینکه کسی آسیب ببینه سراغ پیشگیری برن؛ یعنی قشنگ به کارگرها کمک کنن تا مجبور نشن بعداً درد و مصیبت رو تحمل کنن.
از نظر طراحی هم حسابی خلاقیت به خرج دادن: کل سیستم یه تیکه‌ست، وزنش پایینه و روی یه صفحه فیبر کربنی سوار شده که با یه جنس نرم نئوپرن (همونی که مثلاً توی لباس غواصی استفاده میشه) پوشیده شده. خلاصه چی بهتر از این؟
حالا بیاین بریم سراغ نتیجه‌گیری کار. این تیم یه آزمایش با ۱۹ نفر (بین ۱۸ تا ۴۵ سال) انجام دادن. سه تا کار مختلف تعریف کردن: بلند کردن دستی، سر هم کردن ساده، و سوراخ‌کاری با دریل (همون کارای روزمره‌ی کارخونه‌ای). نتیجه؟ وقتی این دستگاه رو پوشیده بودن، فعالیت عضلات بازو و پشت بازوشون تا ۲۲ درصد کمتر شده! یعنی واقعاً بار از دوششون برداشته شده.
تازه اینم جالبه بدونین که اونایی که این اگزواسکلتون رو پوشیده بودن، طبق شاخص NASA Task Load Index (یعنی یک جدول استاندارد برای سنجیدن میزان سختی ذهنی و فیزیکی کار)، حس کردن سختی کارشون بین ۸ تا ۱۰ نمره کمتر شده. یعنی هم از نظر جسمی و هم ذهنی فشار روی کارگر کمتر شده.
دکتر اریل که مسئول برنامهٔ رباتیک نرم توی این دانشگاهه می‌گه: حتی اگه فقط یه آسیب کاری پیشگیری بشه، تاثیرش تو زندگی کلی آدم خیلی بزرگه. واقعاً هم درسته؛ اون همه درد و هزینه درمان و وقت تلف شده دیگه خبری نیست.
کلاً توی آمریکا، سی درصد زخمی‌ها و مصدومان محل کار مربوط به همین مشکلات عضلات و استخونه و سالانه ۴۵ تا ۵۴ میلیارد دلار هزینه داره. پس اگه این تکنولوژی جا بیوفته، حسابی صرفه‌جویی میشه.
این تیم تازه خسته نشدن، دارن تلاش می‌کنن که این پروژه رو بزرگ‌تر کنن و یه اگزواسکلتون کامل برای کل دست (تا مچ و انگشت‌ها) درست کنن. براش هم از بنیاد علمی آمریکا (National Science Foundation) درخواست حمایت کردن.
در نهایت، نتیجه تحقیقشون رو هم توی یه مجله تخصصی به اسم Journal of Rehabilitation and Assistive Technologies Engineering منتشر کردن. خلاصه اگه عاشق تکنولوژی هستین و دلتون می‌خواد دنیای کار ایمن‌تر و آسون‌تر باشه، این چیزا واقعاً امیدبخشه!
پس دفعه بعدی که کسی از کار تکراری و درد کتف و بازوش غر زد، براش توضیح بدین که ربات‌ها دارن دارن میان به کمکشون و روزای سخت تموم می‌شن! 😉
منبع: +
