اگه به‌تازگی با چند تا بچه کوچیک کار کردی یا معلم پیش‌دبستانی بودی، حتماً می‌دونی که چقدر بچه‌ها نقاشی و فعالیت‌های هنری رو دوست دارن. اما اینکه معلم‌ها دقیقاً چطوری باید این فضا رو هدایت کنن، کلی تاثیر داره روی اینکه بچه‌ها چطور رشد ذهنی پیدا می‌کنن و بعداً چقدر تو هنر و خلاقیت پیشرفت می‌کنن. خلاصه، قضیه فقط این نیست که برای بچه‌ها مداد رنگی بندازی و بگی هرچی دوست دارید بکشید!
یه گروه از محقق‌ها اومدن یه تحقیق جالب راه انداختن. اونا یه جدول مخصوص طراحی کردن که باهاش بتونن هم رفتار معلم‌ها رو تو کلاس هنر بسنجن، هم میزان درگیر شدن و سبک کار کردن بچه‌ها رو اندازه‌گیری کنن. از 538 تا بچه و 62 تا معلم تو 10 تا مهدکودک که تو شهرهای مختلفی مثل چونگ‌کینگ، سیچوان، هوبی، جیانگ‌شی، جیانگ‌سو و شانگهای تو چین بودن، کلی داده جمع کردن.خلاصه کار تحقیقاتی جدی بوده!
توی این پژوهش اومدن بررسی کردن که بچه‌ها در چه سبک‌هایی با هنر سرگرم می‌شن. مثلاً بعضیا خودشون به‌صورت مستقل کار می‌کردن (یعنی کسی کاری به کارشون نداشته)، بعضیا به صورت تصادفی یه چیزی می‌کشیدن و بعضیا هم کارهاشون سازماندهی‌شده و تحت‌نظر معلم بود. اگه بخوایم ساده‌تر بگیم: فعالیت‌های هنری بچه‌ها سه مدل اصلی داشت: فعالیت تصادفی، فعالیت مستقل و فعالیت سازماندهی‌شده.
حالا جالب اینجاست که وقتی معلم‌ها با راهنمایی قوی و درست وارد می‌شن، کلی فرق ایجاد می‌شه. توی نتیجه‌ها فهمیدن که بین سبک راهنمایی معلم و نوع تعامل بچه‌ها با هنر یه ارتباط قوی وجود داره. یعنی هرچی معلم‌ها بلد باشن چطوری با بچه‌ها کار کنن و محیط رو جذاب‌تر کنن، بچه‌ها هم بیشتر تو فعالیت‌های هنری درگیر می‌شن و حتی سبک کار کردنشون هم بهتر می‌شه. اینجوری فقط خود نقاشی نیست که رشد می‌کنه، بلکه ذهن و تخیل بچه‌ها هم قوی‌تر می‌شه و آمادگی بیشتری برای مراحل بالاتر زندگی پیدا می‌کنن.
خود تحقیق نشون داد که تو سبک‌های مختلف بچه‌ها، تفاوت‌های معنی‌داری وجود داره. مثلاً بعضی بچه‌ها تو فعالیت‌های تصادفی خیلی آزادترن، بعضیا مستقل‌تر عمل می‌کنن، و بعضیا تحت‌نظر معلم، نظم و سازمان بیشتری تو کارشون هست. اعداد و آمار این تحقیق هم تأیید کرد که این تفاوت‌ها واقعا زیاد و جدی هستن.
نتیجه نهایی این بود که معلم‌ها اگه دوست دارن نتیجه بهتری تو تدریس هنر داشته باشن، باید فضا رو برای بچه‌ها هم جذاب و هم چندسطحی درست کنن. یعنی یه محیط بسازن که هم بچه‌ها رو چالش بندازه، هم بازی و سرگرمی توش باشه و هم اجازه بده بچه‌ها تجربه‌های مختلفی رو توی هنر داشته باشن.
در کل، اگه معلمی یا دنبال راه‌هایی هستی که بچه‌ها رو واقعاً عاشق نقاشی کنی، اینو یادت باشه: یه محیط هیجان‌انگیز و متنوع باید براشون بسازی و کاری کنی که خودشون بخوان هنر رو تجربه کنن، نه اینکه صرفاً مجبورشون کنی یه کار خاص رو انجام بدن. اینطوری بچه‌ها قلق هنر رو واقعا به دست میارن و هر روز بهتر از دیروز می‌شن!
پ.ن: مثلاً “فعالیت سازماندهی‌شده” یعنی همون فعالیت هنری‌ای که از اول تا آخرش طبق برنامه و با هدایت معلم پیش می‌ره. یا مثلاً “ارتباط معنادار” هم یعنی نتیجه‌هایی که واقعا فرق دارن و این فرق اتفاقی نیست، بلکه مهم و اساسی حساب می‌شه!
منبع: +
