خب بچه‌ها، امروز میخوام راجع به یه موضوع مهم و البته سنگین حرف بزنم، ولی قول میدم خیلی ساده و رفاقتی باشه! موضوع درباره آدم‌هایی هست که به خاطر تومور بدخیم استخوان (یعنی همون سرطان استخوانی که ممکنه واسه آدم مشکل حرکتی و درددسرهای شدید بیاره) دارن دست و پنجه نرم می‌کنن.
یکمی بیشتر بدونیم: این تومورها ممکنه باعث بشن آدم‌ها نتونن درست راه برن یا کارهای روزمره‌شون رو انجام بدن. از این بدتر، روحیه‌شون هم شدیداً ضربه می‌خوره و احساس خوشبختی و حال خوبشون حسابی افت میکنه. خب، وقتی آدم خوشحال نباشه، راحت میره تو فاز احساسات منفی و حتی شده با بقیه هم قهر میکنه یا دلخوری و فاصله میفته بینشون (این همون misanthropyـه که یعنی زده شدن از بقیه).
حالا سوال اصلی! این محقق‌ها اومدن بررسی کنن که:
۱. چطور این بیماران با استرس و سختی کنار میان، مخصوصاً از مدل dyadic coping (یعنی کنار اومدن دو نفره؛ مثلاً وقتی یه نفر با کمک همسر یا یکی از نزدیکاش خودش رو با وضعیت جدید وفق میده و دو نفری به هم انرژی و آرامش میدن) استفاده می‌کنن.
۲. تاثیر این کنار اومدن دو نفره روی احساس خوشبختی یا همون subjective well-being (یعنی اینکه آدم خودش حس کنه حالش خوبه، راضی و خوشبخته) چیه؟ و برعکس، آیا کسی که حالش بهتر باشه، بهتر هم می‌تونه با مسائل دو نفره کنار بیاد؟
یه آزمایش جالب: حدود ۲۶۵ نفر که تومور بدخیم استخوان داشتن، بین سال ۱۴۰۰ تا ۱۴۰۲ (در بیمارستان زوژوی چین) انتخاب شدن و هربار در سه زمان مختلف اطلاعاتشون رو ثبت کردن: یکی همون لحظه‌ای که تشخیص گرفتن (T1)، یکی یه ماه بعدش (T2) و آخری سه ماه بعدش (T3). برای تحلیل داده‌هاشون هم از مدل cross-lagged panel (یعنی مدل‌هایی که نشون میده آیا یه چیز می‌تونه اتفاق بعدی رو پیش‌بینی کنه یا نه، مثل این که A روی B تاثیر بذاره و برعکس) و latent growth model (یعنی مدلی که رشد یا تغییر یه ویژگی رو توی زمان اندازه می‌گیره) استفاده کردن.
حالا نتایج چی بود؟
۱. کسایی که بتونن با کمک اطرافیان (مخصوصاً شریک زندگی یا خانوادشون) با مشکلاتشون کنار بیان، معمولاً خوشحال‌تر هم میشن. برعکسش هم صادقه، یعنی اونایی که حس خوشبختی بیشتری دارن، وقتی وقت حمایت و کنار اومدن دو نفره پیش بیاد، قوی‌تر عمل می‌کنن.
۲. هم کنار اومدن دو نفره و هم حس خوشبختی طی این سه ماه رشد مثبت داشتن؛ مخصوصاً coping یا همون کنار اومدنه (عدد S=0.228، یعنی یه رشد جالب که p=0.047 هم نشون میده معنی‌داره). احساس خوشبختی هم گرچه رشدش کمتر و p-valueـش معنی‌دار نبود (S=0.109، p=0.212)، اما باز هم مسیرش رو به بالا بوده.
۳. یه نکته جالب اینه که هرچی اول کار حس خوشبختی و حال خوب بیماران بیشتر باشه، رشد و پیشرفت کنار اومدن دو نفره توشون هم بهتر میشه (β=0.294، که ردخور نداره چون p<0.001). اما یه رابطه فاز منفی هم بود: کسی که اول کار سطح شادی بالاتری داشت، سرعت رشد شادی توش کمتر بوده (β=−0.749). یعنی کسایی که اول کار حالشون خیلی خوب بود، رشدشون کمتر بوده و برعکس؛ شبیه حرف «از این بیشتر خوشبخت شدن سخته!»
۴. به طور کلی بین کنار اومدن دو نفره و خوشبختی ارتباط خیلی قوی‌ای هست (r=0.533، یعنی تقریباً میشه گفت نصف نصف روی هم تاثیر میذارن!)
ته حرف مقاله: اگه داریم از یه بیماری سخت مثل تومور استخوان رنج می‌بریم، خیلی مهمه سعی کنیم رابطه‌هامون رو حفظ کنیم و با کمک عزیزان کنار بیایم. اینطوری هم بهتر حال خودمون رو نگه می‌داریم، هم کمک می‌کنیم سره حال باشیم و حتی رو به جلو رشد کنیم. خلاصه، کنار اومدن دو نفره و حس خوشبختی دست به دست هم میدن تا روزای سخت رو راحت‌تر رد کنیم!
پس دفعه بعدی که یکی دور و برمون گرفتاری جدی‌ای داره، یادتون باشه همدلی و بودن کنار هم چه معجزه‌ای میکنه…
منبع: +
