خب، بذارین یه داستان جالب براتون تعریف کنم از یه حرکت خیلی خفن تو انگلیس تو زمینه انرژی پاک! ماجرا از این قراره که یه شرکت انرژی آلمانی به اسم RWE دست به دست داده با یه غول سازنده توربین یعنی Siemens Gamesa و اومدن تو نیروگاه بادی آف‌شور (یعنی همون نیروگاه‌هایی که وسط دریا هستن، نه روی خشکی) به اسم Sofia تو انگلیس، برای اولین بار تعداد زیادی از پره‌های توربین‌هاشون رو گذاشتن از مدل قابل بازیافته!
این تیغه‌های جدید، بر خلاف پره‌های قدیمی که دیگه آخر عمرشون باید بندازیشون دور، با یه نوع رزین خاص ساخته شدن که بازیافتشون خیلی راحت‌تره. رزین همون موادیه که مثل چسب یا پلاستیک داخل پره‌ها استفاده میشه و معمولاً بازیافتشون دردسر داره. اما این یکی جوری طراحی شده که بتونی راحت موادش رو از هم جدا کنی و تبدیلش کنی به کلی چیز باحال مثل قطعات ماشین یا حتی کلاه و چمدون! دیگه معطل دور ریختن زباله و خراب‌کردن محیط‌زیست نیست.
خلاصه الان نیروگاه Sofia داره جمعاً ۱۵۰ تا از این پره‌های قابل بازیافت رو رو ۱۰۰ توربین نصبه می‌کنه. تا الان نصفش رو نصب کردن (یعنی رو ۵۰ تا توربین)، بقیه‌ش هم تا آخر امسال قول دادن وصل کنن. این پروژه هیچ جا تو انگلستان اینطوری تا حالا انجام نشده بود و یه جورایی انگلستون داره پرچم نوآوری تو انرژی سبز رو تو اروپا دست می‌گیره!
محل این پروژه هم جالبه: روی بانکی به اسم Dogger Bank، حدود ۱۹۵ کیلومتر یا همون ۱۲۱ مایل میره بالاتر از شمال شرقی انگلیس، بست نشسته وسط دریا. این منطقه یه جورایی مثل بهشت نیروگاه‌های بادیه.
قدرت این مزرعه بادی کولاکه — وقتی کامل راه بیفته می‌تونه تا ۱.۴ گیگاوات (GW) برق سبز تولید کنه. گیگاوات؟ خب، تقریباً کافیه که برق ۱.۲ میلیون خونه معمولی تو بریتانیا رو براحتی تامین کنه! یعنی هرچی خونه هست تو یه شهر بزرگ رو با باد، برق‌دار می‌کنه.
داستان این پره‌های قابل بازیافت رو اولین بار تو یه پروژه آزمایشی کوچیک‌تر به اسم Kaskasi تو آلمان تست کردن و جواب داد. حالا دارن این مدل پره‌ها رو برای اولین بار وسط یه پروژه عظیم تو انگلیس بزرگ پخش می‌کنن و حسابی مقیاسش رو بالا بردن.
توربین‌هایی هم که استفاده می‌کنن SG 14-222 ساخت Siemens Gamesa هست، با پره‌هایی به طول ۱۰۸ متر! واسه اینکه تصور کنی، این تقریباً اندازه یه زمین فوتبال جهانه! قطر دایره‌ای که این پره‌ها می‌چرخن هم ۲۲۲ متره. یه چیز خیلی غول‌آسا، که با هر چرخشش کلی برق پاک می‌ده.
تو خود انگلیس همه حسابی به این پروژه خوش‌بینن. معاون Siemens تو انگلیس گفته که این اولین باره چنین پره‌هایی تو آب‌های این کشور نصب میشه و براشون لحظه تاریخی مهمیه. حتی کارخانه حمل تیغه‌ها تو شهر Hull انگلستان خودش در خط‌مقدم این تکنولوژی‌ها قرار گرفته و داره رکورد می‌شکنه.
مسئول بخش توربین‌های دریایی RWE هم گفته که این پروژه نشون می‌ده چطور دارن برای پایدار بودن انرژی (یعنی همون اینکه هرچی استفاده می‌کنی، مخرب محیط‌زیست نباشه و بعداً قابل استفاده مجدد باشه)، سنگ تموم می‌ذارن. و این طور همکاری‌ها مشت محکمیه به طرح‌های اقتصاد چرخه‌ای («Circularity» یعنی اینکه هر محصول، بعد از عمرش دوباره بازیافت بشه و هیچ چیز هدر نره، یه جور اقتصاد گردشی و بدون ضایعات).
برنامه اینه که پروژه Sofia سال ۲۰۲۶ به طور کامل راه بیفته و تبدیل بشه به یکی از بزرگترین نیروگاه‌های بادی آف‌شور دنیا. خلاصه، انگلستان نه فقط تو فوتبال بلکه تو انرژی سبز هم حسابی داره گرد و خاک می‌کنه!
منبع: +
