خب اگه تو هم فکر میکنی بچههای امروزی خیلی گوشی به دست شدن و دیگه نمیتونن گوشی رو بذارن زمین، این مقاله رو از دست نده چون یه راه حل جالب براش پیدا شده!
ماجرا چیه؟
یه گروه محقق اومدن توی جامعه (یعنی همون محله و پارک و دمدست خودمون) دو نوع ورزش رو امتحان کردن تا ببینن کدومش بیشتر به درد این میخوره که نوجوانها کمتر به گوشی وابسته باشن و مغزشون بهتر کار کنه.
این دو مدل ورزش چی هستن؟
- ورزش با مهارت باز (Open-skill Exercise): مثلا فوتبال، بسکتبال یا هر چیزی که توش نیاز به تصمیمگیری سریع داری و شرایطش مدام عوض میشه. یعنی باید سریع فکر کنی و به اتفاقات واکنش نشون بدی.
- ورزش با مهارت بسته (Closed-skill Exercise): مثل دویدن یا دوچرخهسواری که محیطش و کاراش تقریبا همیشه ثابته و فقط تکرار میشن.
تحقیقات چجوری پیش رفت؟
61 تا نوجوان که شدیداً گوشیباز بودن (ببین اندازهی ماجرارو!) و سنشون بین 13 تا 15 سال بود، انتخاب شدن و به طور تصادفی توی دو گروه تقسیم شدن: یه گروه باید 8 هفته هر هفته سه بار، هر بار 60 دقیقه، ورزش با مهارت باز میکردن، گروه دیگه هم همین مدت ورزش با مهارت بسته انجام میدادن. خلاصه هیچ بهونهای هم برای فرار از ورزش نداشتن!
چیا رو بررسی کردن؟
برای اینکه بفهمن چقدر اوضاع خوب شده، دوتا پرسشنامه دادن دست بچهها:
- یکی واسه سنجش عملکرد اجرایی اکولوژیکی یا همون Ecological Executive Function. این یعنی توانایی مغز برای اینکه بتونه خودش رو کنترل کنه، کارای جدید رو یاد بگیره و اطلاعاتو تو ذهن نگه داره.
- یکی هم برای سنجش سطح وابستگی به موبایل (یعنی ببین چقدر نمیتونن بدون گوشی دوام بیارن).
نتایج جالبه!
حالا جالبیش اینجاست که بچههایی که ورزش با مهارت باز انجام دادن، توی کنترل کردن خودشون (یعنی همین اکولوژیکی inhibitory control که یعنی مغزت بتونه جلوی تصمیمهای عجولانه رو بگیره) عملکرد بهتری داشتن. حافظه کاریشون هم به شدت بهتر شد (حافظه کاری یعنی بتونی اطلاعات رو تو ذهنت چند لحظه نگه داری و باهاش کار کنی). ضمناً، میزان وابستگی به گوشی، وسوسه استفاده، حتی علائم ترک گوشی و تاثیرات جسمی و روانی همهش به اندازه قابل توجهی کم شده بود!
راستش این تاثیر ورزش با مهارت باز از این نظرها، از ورزش با مهارت بسته خیلی بیشتر بود.
چرا این اتفاق افتاد؟
بعداً یه تحلیل هم انجام دادن دیدن این ورزشای گروهی (Open-skill) باعث بهتر شدن کنترل مغزی و حافظه کاری میشه و همین باعث میشه وابستگی به گوشی کم بشه.
جمعبندی دوستانه:
پس اگه میخواید نوجوانها از گوشی جدا بشن، یه راه خیلی جواب داده اینه که بزارید برن ورزشهای گروهی و پرهیجان انجام بدن! این ورزشا نه تنها حال مغزشون رو خوب میکنه، بلکه باعث میشه کمتر قفل گوشی بشن و حسابی انرژی بگیرن.
این تحقیق نشون داد که محلهها و جاهایی که برای نوجوانها برنامهریزی میکنن، بهتره بجای فقط ورزشای تکراری، ورزشای چالشی و تعاملی رو بیشتر بذارن تو برنامه. حسابی جواب میده!
منبع: +
