تاحالا شده به این فکر کنی که چقدر بعضی وقتا بیانصاف و ناشکر میشیم؟ مثلاً میری تو صف کافیشاپ محبوبت و به جای اینکه خوشحال باشی قراره یه نوشیدنی خوشمزه بخوری، اعصابت خورده چون نفر جلویی یه سفارش عجیب و غریب زده (مثلاً کارامل ماکیاتو فراپه اوتمیل اُرچاتا با یه ذره شیر ماکادمیا) و حالا داره پولشو با سکه ده تومنی حساب میکنه! خب واقعاً وقتهایی هست که اصلاً قدر اون چیزای خوبی که داریم رو نمیدونیم و فقط گیر میدیم به چیزای کوچیک.
بیایم حرف از شکرگزاری بزنیم. شاید ساده به نظر بیاد، ولی همین تشکر کردنهای کوچیک کلی میتونه حال آدمو خوب کنه. اولین کاری که پیشنهاد میدن اینه که یه جورایی مغزتو عادت بدی هر روز یه چیز برای شکرگزاری پیدا کنه. یعنی هر شب قبل خواب، دقیق فکر کن چی توی اون روز بوده که واقعاً باید براش شکرگزار باشی؟ این کار آرومآروم باعث میشه نگاهت به زندگی مثبتتر شه و ذهنت بره سمت چیزای خوب.
یه ترفند جالب دیگه هم هست که یه آدم به اسم مارتین سلیگمن (یه روانشناس معروف که حسابی روی خوشحالی و این داستانا کار کرده) پیشنهاد کرده. میگه نامه یا پیام تشکر بنویس واسه کسی که واقعاً براش کاری کردی! دقیق بنویس بابت چی ازش ممنونی. جالبه بدونی اثر این کار واقعاً طول میکشه، یعنی حتی شش ماه بعد هم روحیه تو و اون طرف کلی بهتره. چون واقعاً رابطهها رو قویتر میکنه.
مثلاً خود سلیگمن پارسال یه دفعه بیمقدمه برام ایمیل فرستاد و ازم تشکر کرد (بدون اینکه مناسبتی باشه). بگم چقدر خوشحال شدم؟ نه فقط روزم، ماهمو ساخت اون حس خوب. نکته باحال اینه که حتی اگه کسی بدونه داری این تشکر رو «عمداً» و برای یه تمرین مینویسی، باز هم کلی تاثیر داره. یعنی دل طرف حسابی گرم میشه.
تهش بخوام خلاصه کنم: این تمرینها اصلاً ساده نیستن ولی خیلی کمک میکنن حال دلت خوب باشه و روابطت با آدمها قشنگتر شه. سعی کن هر چند وقت یکبار، به کسی که برات مهمه یا حتی کسی که کار کوچیکی برات کرده، یه پیام یا حتی زبونی هم شده بگی: “دمت گرم!” واقعاً معجزه میکنه.
منبع: +
