بیا اینو بشنو! یه تیم محقق وقتی می‌خواستن اطراف یه سایت باستان‌شناسی تو کوه‌های آند پرو (همون رشته‌کوه معروف و بلند تو آمریکای جنوبی) رو بگردن، کاملاً تصادفی یه جونور خیلی خاص پیدا کردن که تا حالا هیچ‌کی ندیده بودش! این موجود کوچولو با چشمای درشت و بامزه‌اش، اصلاً قبل از این شناخته نشده بود و حالا به افتخار منطقه‌ای که پیدا شده، اسمش رو گذاشتن «مارموسا چچاپویا»!
حالا این مارموسا چیه؟ بذار راحت بگم: یه جور موش‌اپاسم (یعنی همون پستانداران کیسه‌دار کوچیک که معمولاً بچه‌هاشون رو تو کیسه بزرگ می‌کنن و با اوپوسوم‌های استرالیایی فرق دارن) که تا حالا جزء گونه‌های رسمی حساب نمی‌شد!
داستان اینجوری بود که سیلویا پاوان، یک زیست‌شناس اهل دانشگاه Cal Poly Humboldt رهبری گروه رو به عهده داشت. اینا در اصل دنبال یه سنجاب خاص بودن تو یکی از مناطق معروف یعنی پارک ملی Río Abiseo (یه پارک خفن و باحال تو لیست میراث جهانی یونسکو). ولی اونجا به جای سنجاب، این اپاسوم ریزه‌میزه رو با خز قهوه‌ای-سرخ و نقاب بامزه روی صورتش پیدا کردن. تازه طول بدنش فقط ۱۰ سانتی‌متر بود! یعنی یه چیزی کوچیک‌تر از کف دست.
پاوان می‌گه: «همون لحظه اول فهمیدم یه چیز عجیبه، چون موش‌اپاسم‌های مشابه اصلاً این ارتفاع زندگی نمی‌کنن!» یعنی دقیقاً ۲۶۶۴ متر یا همون تقریباً ۸۷۰۰ پا بالاتر از سطح دریا. ارتفاعی که عادی نیست واسه این جونورای کوچیک.
گروه کلی وقت گذاشتن تا دی‌ان‌ای و مشخصات فیزیکی این مارموسا رو با نمونه‌های دیگه تو موزه‌های سراسر دنیا مقایسه کنن. بالاخره تو ژوئن امسال مقاله کاملشون رو تو مجله «American Museum Novitates» منتشر کردن و رسماً این گونه رو به اسم «مارموسا چچاپویا» ثبت کردن.
راستی اسمش چرا چچاپویاست؟ چچاپویا یه قوم باستانی بوده که قبل از امپراتوری اینکاها تو شمال پرو زندگی می‌کردن. بهشون معروف بودن به «آدمای جنگل ابری»، چون معمولاً تو ارتفاعات مرطوب و پرپچال کوه‌های آند خونه می‌ساختن، درست لب قله‌ها!
یه چیزی جالب‌تر بگم: این پارک یعنی Río Abiseo، اصلاً طراحی شده واسه حفاظت از انواع و اقسام جونورا و گیاه‌هایی که هیج جای دیگه دنیا پیدا نمی‌شن! مثلاً یکی از عجیب‌تریناش میمون پشمالوی دم‌زرد (اسم علمی: Lagothrix flavicauda) که یه زمانی فکر می‌کردن منقرض شده! خلاصه حیات‌وحش این منطقه فوق‌العاده خاصه.
تازه جدا از این مارموسا، پاوان و تیمش موجودای عجیب دیگه هم اونجا پیدا کردن که هنوز کسی درست‌حسابی تو علم نمی‌شناستشون؛ مثلاً یه جونور جون‌آبزی (یعنی بخشی از زندگی‌ش رو رو خشکی و بخشی رو تو آب می‌گذرونه)، که کلی هیجان‌انگیزه و هنوز اسم رسمی نداره!
خود پاوان می‌گه: «کشف چنین گونه جدیدی مثل یه یادآوری جدیه برای ما که چرا حفاظت از مناطق دست‌نخورده‌ای مثل Río Abiseo این‌قدر مهمه.» یعنی اگر همین‌جورها بی‌حساب طبیعت رو از بین ببریم، ممکنه کلی موجود خارق‌العاده دیگه رو هم قبل از اینکه پیداشون کنیم، از دست بدیم.
اگه دوست داشتی درباره پستاندارای کیسه‌دار بیشتر بدونی: پستاندارای کیسه‌دار (مثل کانگورو و اوپاسوم) اونایی‌ان که بچه‌هاشون رو تو یه محفظه کیسه‌مانند بزرگ می‌کنن تا بچه کمی بزرگ‌تر و آماده‌تر شه. این گروه از حیوانات کلی تنوع جالب دارن و بعضیاشون از نظر فرگشت مسیر متفاوتی با بقیه پستاندارهارو رفتن.
در نهایت، این کشف نشون می‌ده هنوز کلی راز تو دل این جنگل‌های «ابری ممنوعه» مونده که باید بریم کشف کنیم. کی می‌دونه دفعه بعد نوبت چه موجود عجیبیه که قراره جهان رو غافلگیر کنه؟
منبع: +
