اگه تو هم دانشجو باشی یا دور و برت پر از دانشجومعه، حتماً دیدی که استرس درس و فشار دانشگاه چقدر رو حال و روان آدمها تاثیر میذاره. تازه کلی از ماها دنبال اینیم بفهمیم چیکار کنیم که زندگیمون یه کم روانتر و خوشحالتر پیش بره. خب این مقاله دقیقاً اومده تا بگه ورزش کردن میتونه چقدر روی حال دانشجوها تاثیر بذاره و وسطش هم کلی نکته باحال از تحقیقها درمیاره!
ماجرا از کجا شروع شد؟
یه عده پژوهشگر تو چین اومدن از بین ۶۲۰ تا دانشجو و مدرس دانشگاه اطلاعات جمع کردن تا ببینن اصلاً این ورزش کردن توی دانشگاه چه جور تاثیری روی روان و حال خوب داره. اونا با استفاده از یه سری ابزار استاندارد (که همون پرسشنامهها و تستهای خودسنجی هستن)، سطح “اضطراب درسی” (یعنی همون استرس و نگرانی که سر درس و امتحان سراغ اکثر دانشجوها میاد) و “حمایت اجتماعی” (یعنی احساسی که از بودن با دوست و خانواده و اطرافیان میگیری) رو سنجیدن.
آمارها چی گفتن؟
بعد کلی محاسبه با یه مدل آماری به اسم مدل معادلات ساختاری (یه جور تحلیل آماری پیشرفته که کمک میکنه بفهمیم چی روی چی تاثیر میذاره)، فهمیدن کسانی که ورزش میکنن، هم اضطراب درسیشون کمتره و هم حس حمایت اجتماعیشون بیشتر میشه، یعنی برعکس کسایی که تحرک بدنی ندارن، کمتر توی حال خرابی و تنهایی گیر میوفتن.
اصلاً این مدلهای موازی و زنجیرهای یعنی چی؟
توی این تحقیق از دو تا مدل روانشناسی استفاده کردن: یکی “مدل میانجی موازی” و یکی هم “مدل میانجی زنجیرهای”. مدل میانجی موازی یعنی اینکه هم اضطراب درسی و هم حمایت اجتماعی هرکدوم جدا جدا روی مسیر ورزش-حالبهتر تاثیر میذارن؛ مدل میانجی زنجیرهای هم میگه اول ورزش اضطراب درسی رو کم میکنه، بعد همین که اضطراب کم شد باعث میشه حس حمایت اجتماعی بیشتر بشه، یعنی این دوتا دست به دست هم، به صورت پشت سر هم، روی حال خوب روانی اثر دارن.
یه نکته جذاب دیگه هم اینکه متوجه شدن این اثر برای کسایی که بیشتر ورزش میکنن، قویتره. یعنی هر چی بیشتر ورزش کنی، این تاثیر مثبتش روی کم کردن استرس و زیاد کردن حمایت اجتماعی بیشتره؛ اینو تو زبان علمی بهش میگن رابطه “دوز-پاسخ” یا همون dose–response (یعنی هر چی دوز ورزش بیشتر، پاسخ روانی هم بهتر!).
جمعبندی چی میشه؟
کل پیام این تحقیق اینه که اگه بخوای تو زندگیت هم استرست کمتر باشه و هم دور و ورت آدمهای پشتیبان داشته باشی، حتماً یه جوری تحرک جسمی (ورزش یا حتی پیادهروی ساده) رو بچپون تو برنامهت! این کار هم حالتو خوب میکنه، هم باعث میشه از لحاظ روانی پاسیو و منزوی نشی. پژوهشگرها هم پیشنهاد دادن دانشگاهها و جوامع علمی روی تشویق به ورزش و ساختن شبکههای حمایت اجتماعی حسابی سرمایهگذاری کنن تا دانشجوها و حتی استادها شادتر و سالمتر باشن.
خلاصه، دفعه بعدی که حال نداری یا غرق استرس امتحان شدی، یادت باشه حتی یکم تحرک و دوستی با بقیه میتونه بهت کمک کنه از این مرحله بگذری و حالت رو بهتر کنی. خودت امتحان کن، ضرر نداره!
منبع: +
