اگه شما هم دوست دارین بدونین که بازی‌های رزمی چطور می‌تونن به بچه‌های اوتیسم کمک کنن، این مقاله دقیقاً همون چیزیه که دنبالشین!
داستان از این‌جا شروع میشه که یه تیم تحقیقاتی اومدن و یه برنامه جالب طراحی کردن: بازی‌های رزمی اما به شکل «ساختارمند». یعنی بازی‌هایی مثل کاراته و جودو، ولی همه چی طبق برنامه و قانون پیش میره، نه هرجور دلشون خواست. ساختارمند یعنی یه چارچوب مشخص داره و همه میدونن باید چی کار کنن.
هدف این برنامه این بوده که ببینن چنین بازی‌هایی واقعاً می‌تونن روی مشکلات رفتاری و حرکتی بچه‌های مبتلا به اوتیسم (ASD) اثر بذارن یا نه. حالا اوتیسم یا ASD هم یعنی یه اختلال رشدی که بچه‌ها معمولاً توی ارتباط اجتماعی، رفتار، یا حرکت‌هاشون با بقیه فرق دارن و یه سری چالش دارن.
برای اینکه نتیجه علمی باشه، بچه‌ها رو به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم کردن: یه گروه که ۲۸ نفر بودن، برنامه بازی رزمی ساختارمند رو گرفتن و گروه دیگه که ۲۸ نفر بودن، همون روش‌های قدیمی توان‌بخشی رو ادامه دادن.
برنامه برای گروه اول خیلی جدی و منظم بود: ۲۴ هفته، هفته‌ای سه بار، هر بار یه ساعت کامل. بعد براشون چک‌لیست‌های مختلفی آوردن؛ مثلاً Autism Treatment Evaluation Checklist یعنی یه لیست ارزیابی برای درمان اوتیسم، Autism Behavior Checklist یعنی لیستی برای بررسی رفتارهای اوتیستیکی، و Gross Motor Function Measure هم یعنی اندازه‌گیری توانایی‌های حرکتی کلی. همه این ارزیابی‌ها رو قبل و بعد از برنامه انجام دادن تا بفهمن چی تغییر کرده.
حالا بریم سراغ نتایج! بعد از پایان دوره، دیدن که بچه‌هایی که تو گروه بازی رزمی بودن، توی زمینه‌هایی مثل توانایی زبانی (یعنی بهتر حرف زدن و برقراری ارتباط)، توانایی اجتماعی (ارتباط گرفتن با بقیه)، توانایی حسی (مثل درک صداها یا لمس اشیا)، رفتارهای بهداشتی (مثلاً رعایت بهداشت فردی)، و نمره کلی پیشرفت بیشتری داشتن نسبت به اون گروهی که فقط توان‌بخشی معمولی داشتن. همه این اختلاف‌ها هم از لحاظ آماری معنی‌دار بودن (یعنی واقعاً مهم بودن و شانسی نبوده).
از اون طرف، توی بخش مهارت‌های حرکتی هم بچه‌های این گروه رشد بیشتری داشتن؛ کارهایی مثل دراز کشیدن و غلت زدن، نشستن، چهار دست و پا یا سینه‌خیز رفتن، زانو زدن، ایستادن، راه رفتن، دویدن و پریدن. یعنی انگار با این بازی‌ها هم بدنشون نرم‌تر شده، هم هماهنگی‌شون بیشتر شده!
جمع‌بندی ساده اینه: بازی‌های رزمی اگه درست و با برنامه انجام بشن، واقعاً می‌تونن هم به رفتارهای بچه‌های اوتیسم کمک کنن، هم به توانایی‌های حرکتی‌شون. تازه چون جنبه بازی و هیجان هم دارن، بچه‌ها راحت‌تر باهاش ارتباط می‌گیرن و انگیزه‌شون بالاتره.
پیشنهاد این تیم هم اینه که مدارس استثنایی و مراکز توان‌بخشی حتماً این روش رو امتحان کنن و جزو برنامه ثابتشون بذارن. شاید یه راه جدید و فوق‌العاده برای کمک کردن به بچه‌های اوتیسم پیدا شده باشه!
پس اگه دنبال یه ایده متفاوت برای حمایت از بچه‌های اوتیسم هستین، حتماً سراغ بازی‌های رزمی ساختارمند برین. هم جذابه، هم مؤثر!
منبع: +
