تا حالا فکر کردی اگه رباتها بتونن مثل آدمها همدلی کنن، چقدر باحالتر و قابلاعتمادتر میشن؟ خب، یه تیم تحقیقاتی اومدن و دقیقاً رفتن سراغ همین سؤال! اونا یه چارچوب ساختن به اسم whEE (که مخفف “کی و چطور همدلی نشون بدیم”) که به رباتهای اجتماعی کمک میکنه بفهمن کی باید همدلی کنن و چطوری.
حالا اصلاً چرا این مهمه؟ ببین، رباتهای اجتماعی همونا هستن که با آدمها حرف میزنن یا حتی تو خونه یا جاهای دیگه به کارای ما کمک میکنن. اگه این رباتها بتونن بفهمن کی طرفشون حالش خوب نیست یا نیاز به دلگرمی داره، دیگه مثل دوست آدم میشن و راحتتر باهاشون ارتباط میگیریم.
حالا این whEE چطور کار میکنه؟ کل داستان سر اینه که whEE با کمک مدلهای زبانی بزرگ (Large Language Models یعنی برنامههای کامپیوتری پیشرفته که میتونن متن رو مثل آدم بفهمن و جواب بدن)، دنبال نشونههایی میگرده که نشون بده آدم مقابل چه حسی داره و آیا الان وقت همدلیه یا نه. مثلاً اگه یکی بگه: “امروز روز سختی داشتم”، whEE اینو به عنوان یه هشدار همدلی تشخیص میده.
توی این تحقیقات، این سیستم رو با یه ربات اجتماعی بامزه به اسم Haru امتحان کردن. Haru میتونه با آدما حرف بزنه و تعامل کنه. هر وقت whEE متوجه شد که باید همدلی نشون بده، Haru یه واکنش مناسب نشون میداد. مثلاً اگه کسی ناراحت بود، Haru دلدارش میداد یا همدردی میکرد. خلاصه انگار واقعیتر و دوستداشتنیتر میشد.
نتیجهشون چی شد؟ نشون دادن whEE واقعاً خوب کار میکنه و میتونه این لحظههای همدلی رو درست تشخیص بده و جواب مناسب بده. این کار باعث میشه رباتهای آینده بتونن با آدما بهتر کنار بیان و بسته به شرایط، همدلی رو کم و زیاد کنن تا تعاملشون طبیعیتر باشه.
خلاصه اگه یه روز از یه ربات شنیدی “میفهمم الان چه حسی داری” یا “نگران نباش، حل میشه”، بدون شاید داره از سیستمهایی مثل همین whEE استفاده میکنه! اگه دوست داری رباتها توآینده بیشتر شبیه انسانها بشن، اینجور تحقیقها دقیقاً همون راهیه که باید بریم.
منبع: +