حتماً برات پیش اومده یا لااقل تو دوستات دیدی که یکی یهو قشنگ غیبش بزنه! اون حالت معروف به Ghosting، یعنی طرف یهویی ارتباط رو قطع می‌کنه، بی حرف و بی خداحافظی، انگار اصلاً هیچوقت نبوده! (اصلاً Ghosting یعنی همچین ناپدید شدنی که هیچ اثری از آدم نمی‌ذاره.) اگه بخوام راحت توضیح بدم، یکی هست باهاش چت می‌کنی، حرف می‌زنی، یهو دیگه جوابت رو نمی‌ده، دیگه هست و نیستش فرقی نمی‌کنه!
حالا چرا این اتفاق میفته؟ یه نکته جالبی که خودم خیلی دوست داشتم، اینه که ما معمولاً بیشتر عاشق اون چیزی هستیم که تو ذهنمون ساختیم تا خود واقعی طرف. مثلاً این جمله‌ی جالب: «ما یه جور آواتار (یعنی یه تصویر ذهنی یا کاراکتری که ساختیم) رو بیشتر دوست داریم تا یه موجود واقعی رو؛ یه برداشت کلی که ترکیبی از همه داستان‌های عاشقانه است که از بچگی تو ذهنمون فرو کردن!» دقیقاً همینه دیگه! ما خیلی وقتا می‌خوایم طرفمون همونی باشه که دلمون می‌خواد، نه لزوماً اون چیزی که واقعاً هست.
حالا یه سوال: وقتی بعد از غیب شدن طرف دوباره پیداش میشه، چرا اینقدر حرصمون می‌گیره یا ناراحت می‌شیم؟ جالبه بدونی تحقیق‌ها نشون دادن وقتی کسی میاد و به خاطر رها کردن یا قطع ارتباط عذرخواهی می‌کنه، معمولاً باعث میشه طرف مقابل عصبانی‌تر بشه! یعنی فکر می‌کنه اون عذرخواهیه فیکه یا طرف فقط داره خودش رو راحت می‌کنه. البته بعضی وقت‌ها همین عذرخواهی باعث «پایان باز» یا اصطلاحاً Closure (یعنی جمع کردن قضیه و منتظر نموندن) هم میشه، ولی خب خیلیا فکر می‌کنن معذرت‌خواهی بعد از Ghosting اصلاً واقعی نیست و طرف داره فقط از رو عذاب وجدان یکی دو تا جمله میزنه.
یه روان‌شناس اجتماعی به اسم Gili Freedman (روان‌شناسان اجتماعی مطالعه می‌کنن که چطور افراد تو جامعه و روابطشون رفتار می‌کنن) کلی روی همین موضوع Ghosting و عذرخواهی‌های بعدش تحقیق کرده. نتیجه‌ش هم همین بوده که گفتم؛ معذرت‌خواهی گاهی جالب درمیاد ولی خیلیا حس خوبی بهش ندارن و حتی شاید اوضاع رو بدتر کنه!
خلاصه که اگه یه روزی با این پدیده روبه‌رو شدی، بدون که تو تنها نیستی! اکثرمون ته تهش با همون تصویر ذهنی و رویاها و برداشت‌های خودمون تو رابطه‌ها داریم زندگی می‌کنیم، نه لزوماً آدم‌های واقعی. پس دفعه بعد که کسی یهو غیبش زد یا حتی اومد معذرت‌خواهی کرد و رفت، بدون همه‌ی این دلایل ریز و درشت پشتشه!
منبع: +
