این روزها هر جا بری، احتمالاً شنیدی که یه عده دارن میپرسن واقعاً دانشگاه به چه درد میخوره؟ مخصوصاً درباره دانشگاههای معروف و اصطلاحاً “نخبهپرور” که این روزها خیلیها اصلاً دیگه مثل قدیم بهشون اعتماد ندارن و حتی یه جورایی بهشون شک دارن.
حالا این وسط، بزرگان دنیای تکنولوژی – همونایی که شرکتهای بزرگ رو ساختن – اومدن و گفتن که هوش مصنوعی یا AI، میتونه کل سیستم آموزش عالی رو نابود کنه یا حداقل حسابی بهم بریزه. حالا اگه برات سوال شد AI یعنی چی: هوش مصنوعی یعنی تکنولوژیای که یه مدل ماشینه و میتونه مثل یه آدم فکر کنه و حتی کارهایی مثل نوشتن مقاله، ساختن عکس و برنامهنویسی رو خودش انجام بده! خیلیها هم نگرانی این رو دارن که این هوش مصنوعی باعث فساد تو دانشگاهها بشه و اون هدف اصلی دانشگاه رو، که اصلاً از اول قرار بود “ذهن آدم رو باز کنه و رشد بده”، نابود کنه.
ولی بیاید یه ذره عمیقتر به این موضوع نگاه کنیم: اگه فکر کنیم دانشگاه فقط جاییه که قراره یه مشت اطلاعات به ما بده و با کلی مدرک بریم بیرون و پول دربیاریم، خیلی سطحی نگاه کردیم! واقعیت اینه که دنیای ما الان توی “عصر انفجار اطلاعات” گیر کرده – هر چی بخوای پیدا میشه ولی چیزی که کم داریم، قدرت تشخیص و قضاوت درسته! منظورم اینه که اطلاعات زیاده، اما اینکه چی واقعیه و چی مهم، یا اینکه چطور با آدمها درست ارتباط برقرار کنیم و حرفمونو بزنیم، خودش یه هنره که خیلیها بلد نیستن.
اصلاً دانشگاه خوب واسه اینه که به آدم یاد بده چطور فکر کنه و با آدمها تعامل داشته باشه. منظورم اینه که دانشگاه قرار نیست فقط کوهی از اطلاعات توی مغز آدم بریزه، بلکه باید بهمون یاد بده چه جوری با دنیای واقعی روبهرو بشیم، بحث کنیم، گوش بدیم، و مهمتر از همه، همدل باشیم با دیگران. مثلاً وقتی کسی حرف از Empathy میزنه، یعنی بتونی خودتو بذاری جای آدم مقابلت و دنیا رو از دید اون ببینی – چیزی که تو کتابها عینش پیدا نمیشه!
در کل، این دعوایی که سر دانشگاه و آیندهاش به راه افتاده، بیشتر به خاطر اینه که فراموش کردیم دانشگاه فقط واسه شغل و پول نیست؛ بیشتر شبیه یه آزمایشگاه فکریه که باید راه و روش درست فکر کردن رو بهمون یاد بده. پس اگه یه جایی شنیدی که بعضیا میگن دیگه دانشگاه به درد نمیخوره، بدون فقط ظاهر قضیه رو دیدن. اصل ماجرا اون رشد شخصی، ارتباطات انسانی و مهارتهایی هست که جای دیگه واقعاً اونجوری یاد نمیگیری!
منبع: +